Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271234 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Συ και 'γω
 
'συ τρόμαζες στη σκέψη του και μόνο
στη σκέψη του οριστικού χαμού

και λόγιαζες αβάσταχτο τον πόνο
στη σκέψη μοναχά του χωρισμού


'συ που 'λεγες θα σκοτωθείς για μένα
αν κάποτε δειλά σ' απαρνηθώ

κι από παρηγοριά σε χέρια ξένα
καλύτερα θα διάλεγες γκρεμό


'γω έμενα τα βράδια να μετριάζω
τον όποιο σε βασάνιζε καημό

και άρχιζα σιγά σιγά να μοιάζω
με κάθε σου κρυμμένο δισταγμό


'γω στέρεψα από δάκρυα και σθένος
τη πόρτα σου για μήνες να χτυπώ

κι απόγινα για 'σένα ένας ξένος
ξεχνώντας ο,τι ζήσαμε ως εδώ


'γω που 'καμα τόσο μακρύ ταξίδι
στερνή φορά τ' αντίο να σου πω

'συ π' άλλαξες το δέρμα σου σα φίδι
να μην σ' αναγνωρίσω σαν σε δω

'συ π' άψογα ακόνισες λεπίδι
κι ανήλεα με έκοψες στα δυό



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 4
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
Μαυρομουστάκης
10-10-2016 @ 09:13
::theos.:: ::up.:: ::theos.::
Άηχος
10-10-2016 @ 11:10
Μια ωραία γραφή με πολύ σκληρό τέλος !!!
Ο πόνος μας κάνει σκληρούς και πολλάκις
άδικους, αλλά εσύ ξέρεις καλύτερα!!!
Δ. Πολίτης
10-10-2016 @ 11:55
Σ' ευχαριστώ πολύ φίλε μου Άηχε! Δυστυχώς, έχεις απόλυτο δίκιο!
χωρίς λόγια
10-10-2016 @ 14:13
Ωραίο!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο