| |
Ειναι ανθρωποι, τοσο δοσμενοι σε αυτο που ειναι
που στιγμη καιρια βοηθεια δεν υπαρχει, σωσμος
που δεν τους ξεκουναει κανεις, ποιος θανατος!
ποιος συντροφος επιστηθιος;
μα το πυρετωδες φιλι του συμπαθους κι αγαπητου ιουδα
και η συλληψη πως αλλιως, μονο απο (τα) μεσα
αυτων που δεν μπορουν να την συλλαβουν
ανικανοι με αυτο (που ειναι)
(ε)νοειται αγωνιστης, ηρωας, αγιος,
στην αποποιηση της εξουσιας που ηγειται το χρημα;
και μονο γι αυτο
το μεγαλειο της επαναληψης διχως αρχη και τελος
ασυγκινητη στα μεγαλεια, συσπειρωση
οι δικοι μου ανθρωποι ειναι κυκλωνες μακρινοι
κουκιδες σκορπιες, οι, μονες στη φιλια
και ουουουου..τοπια να θες!
υπωνυμοι στην ελξη της του κεντρου βαρους τους
και καποιοι εξ αυτων, απαραμιλλα αποτυπωμενοι αμαραντα
στην καρδια (που ολο φτανω, και ποτε δεν φτανω..)
απο αυτο που ηταν ειναι και δεν εχει ειπωθει δεν προκειται, απο
δημιουργικες φωνες πενες κορμοστασιες πενιες, υποκειμενες
στην αλλοτροιωση
καιριες στιγμες, υπουλα θανασιμα χτυπηματα, στο αγνωστο καταβαθος οικειο, και φαινομενα
αργα για διΟρθωσεις αποΦαινομεθα ευθυς
μεγαν αδιορθωτο τει?χος, ατομα μεταλλαγμενα σε μυγες τσε-τσε
και ποιο να τους βαστηξει καστρο!
λεπιζω σε εναν κοσμο με ολοενα λιγοτερα
στειρ(ωμεν)α επιμελως συνκαλυμμενα
μυαλα, επι της εγκαταλειψης και του κατατρεγμου των ζωντανων
και ειναι παντα τοσο μα τοσο λιγα….
τα «ενεργα» και «αθικτα», που
δεν κανουν διακρισεις,οριζουν την διακριση- δεν προαγουν την ενοια του ασυλου, και της ανελευθεριας συνεπως στην κοινωνια των ανθρωπων.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
