Το προσωπο σου ψαχνω να ξανα δω κατω απο σκιερο φως της μερας
Σε εχω δει ξανα το προσωπο σου τοσο γνωριμο
τα ματια σου που με κοιτουν τοσο οικεια
θυμασαι στο ονειρο που μου ειπες παμε να φυγουμε μαζι
και σαν τρελοι να αλλαξουμε ζωη
εσυ ησουν με τη αγριαδα σου που συναμα ειναι και η γοητεια σου
με το πεισμα σου που γινεται το θαρρος σου
με την αγαπη σου που γινεται ο φαρος μου
σε θυμαμαι καθαρα
εσυ ησουν
στο ονειρο
σε κεινο το παραθυρακι που μυριζε ελπιδα
σε κεινο το μικρο δρομακι που ελαμπε απο το φως
απο το φως των ματιων σου
απο τη στιγμη που με κοιταξες ολα εσβησαν
με εβγαλες απο το σκοταδι μου
εσυ ησουν
στο ονειρο
θελω να σε δω ξανα
εξω απο το παλιο σινεμα
στο παγκακι της γωνιας
που θυμιζει ρετρο εποχη
με στην καταχνια της νυχτας
εκει μες στην ομιχλη συναντησε με ξανα
μεσα απο τα συννεφα θα γεννηθουμε ξανα
μαζι για μια στιγμη
μα αυτη η στιγμη θα ειναι η αρχη
η αρχη και το τελος μας μαζι
η αιτια και η αφορμη
μη διστασεις μη δειλιασεις ουτε στιγμη
παμε αγαπη μου παμε να φυγουμε μαζι
εσυ ησουν
στο ονειρο που τωρα γινεται πραγματικοτητα
εσυ ησουν και εφερνες μαζι σου την αιωνιοτητα
