| |
[B][I]Ερωτα ταυρομαχε, στην αρενα με το κοκκινο πανι σου
πριν με δαμασεις, εχω μαθει να μετρω τη δυναμη σου
και αν ξερεις κοπλα, το θεριο που δεν φοβαται να πεθανει
πανω στο χωμα, ολα τα δινει και ολα τα χανει...
Σβηνουν τα φωτα, μενω μοναχη μου και καταδικασμενη
νερο να πινω, μα στο πλευρο σου να ξυπναω διψασμενη
εγω σπουργιτι που να τελειωσει ο χειμωνας του ζηταει
και εσυ το ψεμα, που την αληθεια του καταματα κοιταει...
Δεν σε φοβαμαι, γιατι δεν εχω αλλο τιποτα να χασω
ολα δικα σου και ας κραταω στο μανικι μου τον ασσο
διπλα σου μενω, γιατι για δυο εχω μαθει να αντεχω
εχεις τη δοξα, οσο απ'τη μαχη για το πεισμα μου θ'απεχω...
Στο'πα ποναει, να μου σερβιρεις το καθολου σου για λιγο
μ' αν θα με διωξεις, να το δεχτεις οτι αντεχω και να φυγω
και να θυμασαι, σκονη σηκωνει η οργη οταν φυσαει
γιατι ο θυτης, μια ζωη παντα το θυμα θα ζηταει...
Ερωτα ταυρομαχε, τι ωραια η στολη σου που φανταζει
πριν απ'τη νικη, μια κερκιδα θεατες ζητοκραυγαζει
αλλη μια νυχτα, με το κοκκινο πανι σου θα παλεψω
και το βραβειο, δεξιοτεχνα απ'το χερι θα σου κλεψω...
Α.ΑΝ.Π.Δ 10/10/16-335218
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
