| |
(εις μνήμην Άκη Πάνου)
Της νύχτας σκίζω τη σιωπή
Με τα σβηστά φανάρια μου
Είναι χειμώνας, και η γη νωπή
Κάτι κρατά από τ' αχνάρια μου
Και το σκοτάδι, που στα δυο έχει κοπεί
Θα καταπιεί τα λιγοστά απομεινάρια μου
... ... ...
Στοιχειώνω πλέον τους καιρούς
Κι ας μοιάζουν όλα ξεχασμένα
Το γέλιο μου ξεσπά με κεραυνούς
Που καιν οριστικά τα περασμένα
Τώρα, των οφθαλμών σας κλείστε τους κρουνούς
Και προ παντός: Μη σκάψετε τάφο για μένα...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
