| |
| | ~* Στο ίδιο καμιόνι *~ |  | | | Στης μοναξιάς το πέργιαυλο, αλλιώτικα σφυρίζεις κι είδα τη κόχη ν' ακουμπά στου όνειρου την άρση, να ξεδιπλώνει αστραπές, σ' ηλιοκαμένο δέρμα, στη κομητεία του ισθμού, στ' απέλπιδο που τρίζει | | |
[align=left][B][I]
*~* Στο ίδιο καμιόνι *~*
Πώς ν αρνηθώ τη βροχή, που εσύ χρωματίζεις,
στα μάτια μου, καυτές σταλαγματιές
υφή καταιγίδας, μα, μ' εξορίζεις
κι εγώ στη μπόρα ανάβω φωτιές !
Άφωνος στο άκουσμα σου
και χάϊδεψα τις λέξεις
με βλέμμα φλογερό
κοίταξα το χρόνο στα βλέφαρα σου
κι αισθάνθηκα κοντά σου
"στο ίδιο καμιόνι" πως είμαι κι εγώ !
Αγρίμι, αγώνας που ριγά,
τ' όμορφο, το λένε αμαρτία.
Λιθοξοεί το βότσαλο
και τη καρδιά στο στέρνο,
ο πόθος υπερβατικός, τσαλακωμένη ουσία.
Μήλο της έριδος βουβό,
σπειροειδείς γιορντάνι.
Στης μοναξιάς το πέργιαυλο,
αλλιώτικα σφυρίζεις
κι είδα τη κόχη ν' ακουμπά
στου όνειρου την άρση
να ξεδιπλώνει αστραπές, σ' ηλιοκαμένο δέρμα
στη κομητεία του ισθμού
στ' απέλπιδο που τρίζει ...
Ακέλευστος στο άναρχο
στο στυγερό φαράγγι
πυροκαμένοι στεναγμοί
κρότος οι αναμνήσεις
σχίζουν του βράχου τη ρωγμή
αντίστιξη παιάνων ...
. * * Nikos D. Stoforos * *
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | nstoforo@otenet.gr | | | |
|
ΚΑΝΕΛΛΑ_ΓΙΩΤΑ
17-10-2016 @ 10:35 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | ΑΜΑΡΥΛΙΣ
17-10-2016 @ 13:24 | Το ομορφο το λενε αμαρτια
Ολοι μας θα θελαμε να βουτηξουμε σ` αυτη μα ερχεται η λογικη και βαζει συρματοπλεγματα, τα πρεπει, τα μη, τα κεκτημενα, η δειλια, μας κρατανε στο καβουκι μας. Για αυτο παιρνουμε μολυβι και χαρτι να βγαλουμε την ελειψη η το περισευμα.....και τα χρονια κυλουν, φιλια. ::love.:: ::love.:: ::love.:: | | Stoforos
18-10-2016 @ 10:38 | Φιλιά αγάπης ::love.:: ::love.:: ::love.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
