Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132744 Τραγούδια, 271242 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Μάχη
 
Βγάζουν φωτιά τα σωθικά
Ουρλιάζουν σαν ανήμερα θεριά
Στην ανάσα σκόνη και ποδοβολητά
Τραντάζουν το σώμα σεισμικά

Ο πόνος που σφυροκοπά
της πρώτης νύχτας ουρλιαχτά
Είναι της μάχης τα βιολιά
στης μάνας γης τα σπάργανα

το άρωμα της νιότης τώρα ξερνά
στύβει της ζωής τα λαξευτά
πετράδια και άλλα κοσμικά
όλα εδώ τα ξεπερνά

η ζάλη τα πάντα έχει κατακλύσει
η φωτιά τα στήθη έχει γεμίσει
της πρώτης νύχτας ο όρκος αν θα κρατήσει
ή αν ο άνεμος τα πάντα εδώ θα σβήσει

και το θηρίο το αρχέγονο
σε τέτοιο κόσμο δύσμοιρο και απατηλό
κόβει της σάρκες σαν τον άνεμο
και λιώνει τα πάντα σαν της λάβας το υγρό

ο όρκος που δώσαμε είναι μοιραίος
και της καρδιάς μας ο χτύπος, νέος
μα της ψυχής μας ο σταθμός είναι αρχαίος
και η αρετή που μας ραίνει, χρέος




 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 4
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
Κων/νος Ντζ
22-10-2016 @ 11:15
ο όρκος που δώσαμε είναι μοιραίος
και της καρδιάς μας ο χτύπος, νέος
μα της ψυχής μας ο σταθμός είναι αρχαίος
και η αρετή που μας ραίνει, χρέος

Πολύ ωραίο!

::up.:: ::up.:: ::up.::
gkasf
22-10-2016 @ 11:59
ΠΟΛΥ,ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ!!!!
ΑΜΑΡΥΛΙΣ
22-10-2016 @ 19:55
Εξαιρετικη δημιουργια!!! χιλια μπραβο, συνεχισε, Γεωργια. ::love.:: ::love.:: ::love.::
στίχος και εικόνα
22-10-2016 @ 20:45
Εκπληκτικό!!! ::up.:: ::up.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο