| |
Μες το μασκαλι τ'αοριου
γλυκός σκοπός αερικού
πλανευγει ενος βοσκού
την μαύρη σκέψη
"και εκείνος σερνει μια φωνή"
Νεράιδα του αοριού
πάψε μη παίζεις άλλο
και πλανεψες τη σκέψη μου,
με ετούτο το σκοπό .
Με την γλυκιά σου την λαλιά
που με γλυκαγιαρντίζει
μ'ανατολιτικο βαρύ αμανέ
ταξιμι ερωντικό
Φορείς απάνω σου
Μπινίσι πορφυρό του ερωντα
δώρο τ'αντρούς σου του φονιά
Γιορνταναλίκι Κιρμιζί κοκκινωπό
Μα εγώ την ιστορία σου
κατέχω κι'απεχε με
και το σταυρό μου κάνω
Ο Θιος μου να σε διώξει
μακριά απ'τον τόπο αυτό
"Και ευθύς ο Θιος βγάζει φωνή"
Πάψε Ντουντού Χανούμη
το σκοπό το Ζαριφλίδικο
κι' ασ'τω χορδώ
τη παιδομή , μα ναι πολλά
τα καμπαεθια σου
Ασ'τσι βοσκούς να πηαίνουνε
στην στράτα των οζώ
και με σκοπούς ερωντικους,
μη τσι πλανευγεις με τα λόγια τα Σερμπέτια σου
Με το Μαϊτάπι σου σαφή
ο Μουχαμετης ξεφωνίζει "Μαχιαλλά " ενω τραβα καπνο απ'το τσιμπουκι του
και δε σ'ανοιγει την αυλη του παραδεισου.
Ενους Ντελή το κασαβετι,
στα ματια σου μια νύχτα
διάβασε ο αγάς του Μουχαρεμ μια Κυριακή
κι'Ευθύς με το μαχαίρι του φονιά
το τέλος σου δωκε ,
για κείνο τον μελαχρινό
τον νιό τον Κρητικο
σ'εσφαξε ο Αζάπης ο γι-Αγας
και από τοτεσας δε βρινει
πουθενά Νετζέτι η ψυχή σου
Και εδα σαν Εζτερχάς
που άψυχη φλογα και το θανατο σκορπιζει, οσαν Ροσπού
κανακια εντεψίζικα χαρίζεις το βοσκώ.
Σαρντίζεις τσ'αμοιρους σε δολερη Μπροσκάδα
Και τσι τραβάς σε Καπανίκικο
μεζάρι σκοτεινό.
Κιαμέτ Γκιουνού ,χρυσή βροχή
θα ρίξω το φλογερό σου φθόνο
για να σβήσω ,
θα καμω κιγιαμετι τρομερό,
να αφήσεις τσι ψυχές τω Κρητικώ που θες σ'Ανατολιτικο
κιταπι να βυθίσεις.
Φυγε Ντουντού Χανούμ
να πα να Καϊναντίσεις
και τσι ψυχές των νιώ
βοσκώ που ανεμελοι γυρίζου τ'αοριού για παντα σε οριζω να αφησεις
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
