| ΚΑΙ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΠΕΡΝΑΝΕ
Ο χρόνος περνάει και μαζί του
Όλα εκείνα που τον μετράνε
Από τα δευτερόλεπτα μέχρι
Το χρώμα των μαλλιών
Τα αποδημητικά πουλιά
Έρχονται και θυμίζουν
Και ύστερα φεύγουν
Σε μια αέναη εναλλαγή
Τα μικρούλια φυλλαράκια
Μεγαλώνουν καταπράσινα
Μέχρι να έρθει η εποχή
Να γίνουν πορτοκαλιά και να πέσουν
Έτσι όλα ακολουθούν
Όλα ελπίζουν στο αθάνατο νερό
Όχι για να σταματήσει ο χρόνος
Αλλά για να μην τα επηρεάζει
Και κάποιες ψυχές το πετυχαίνουν
Ο χρόνος δεν τις αγγίζει
Τα μαλλιά αλλάζουν χρώμα
Αλλά αυτές πάντα χοροπηδούν
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ 25/10/2016
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 1 Στα αγαπημένα: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|