| |
| | Για πες μου |  | | |
[align=center][B][I]Για πες μου !
Ξεκίνησα ένα μακρύ ταξίδι, εδώ και κάποια χρόνια
σαράντα μήνες άνεργος, σαράντα χρόνια θύμα
μην έχοντας λυτά τα χέρια μου για να κρατήσω μες στην αγκαλιά μου ό,τι ποθούσα
ανάμεσα σε τόσους άλλους, ολόγυρα περιπατούσα
και πήγαινα, κι ερχόμουνα, και πήγαινα ολοένα και μακρύτερα
ανάμεσα σε τόσους άλλους μόνους
αγνώστους και απρόσωπους, ηλιολουσμένους ποιητές
και φεγγαρολουσμένους πότες
κι αν νύχτωσε κι αν βρέχει, κι αν πάλι κάνει κρύο
κι αν πέρασε μια ακόμα ημέρα από εχθές
κι αν συνεχίζει ο ήλιος ν’ ανατέλλει απ’ την Ασία
κι αν το φεγγάρι γέμισε κι απλώθηκε η νυχτιά
- Καθόλου δε με νοιάζει -
κι αν μόνοι περπατάμε, ανάμεσα σε τόσους άλλους μόνους
αγνώστους και απρόσωπους, ηλιολουσμένους εραστές
και φεγγαρολουσμένους τυχοδιώκτες ή επαίτες
που ζητούν ένα κομμάτι ψυχικής ελεημοσύνης για τις τσέπες τους
κι ανάμεσα σε τόσους άλλους πόνους της ψυχής ολόγυρά μας
για πες μου!
αν ημέρεψε ο πόνος, που χρόνια ομολογώντας, καρτερούσα να ημερέψει
που άδικα και αναπάντεχα φορτώθηκε στις πλάτες μου
- στις πλάτες σου -
- στις πλάτες τους -
και που κουράστηκα να τον βαστάω και πρηστήκανε τα πόδια μου και μάτωσαν
ανάμεσα σε τόσους άλλους πόνους
για πες μου!
ημέρεψε ο πόνος της ψυχής;
περπάταγα για ώρες και για μέρες, για χρόνια καθώς βάδιζα
με βάρος τόσο ασήκωτο στις πλάτες μου
οι τύψεις, οι ευθύνες, οι συνέπειες, οι μνήμες
οι πράξεις και τα λόγια μου, κι όσα μου έκαναν οι άλλοι
- οι φευγαλέες μου ματιές σε γλυκυτάτες παρουσίες, μ’ ανακούφιζαν -
με βάρος τόσο ασήκωτο μες στην καρδιά μου
κι αν νύχτωσε κι αν βρέχει, κι αν πάλι κάνει κρύο
κι αν πέρασε μια ακόμα ημέρα από εχθές
κι αν συνεχίζει ο ήλιος ν’ ανατέλλει απ’ την Ασία
κι αν το φεγγάρι γέμισε κι απλώθηκε η νυχτιά
- Καθόλου δε με νοιάζει -
εγώ μισός, εσύ μισή, όλοι οι άλλοι ένα μισό απ’ το ολόκληρο
έτσι ήτανε από εξαρχής γραμμένο
και τα λοιπά, τα σχετικά με το ολόκληρο
είναι μια πλάνη, ώστε να ελπίζουμε σε κάτι…!
«κοίτα να ζήσεις τη στιγμή, να καρπωθείς ό,τι σου φέρει η τύχη»
ετούτο, το λοιπόν, μου είχε πει παλιά, ένας … «μισός»
που νόμιζε το ολόκληρο μπορούσε να το φτάσει
να νιώθει πλήρης, επαρκής και να γεράσει ολάκερος με όσα του χαρίστηκαν
και όσα πόθησε, είχε την αίσθηση (και την ψευδαίσθηση) ότι μπορούσε να τα φτάσει
γινήκανε τα πόδια μας πρησμένα και ματώσανε
και αποθήκη για τις μνήμες έχει γίνει το μυαλό μας
για το κορμί μας δε, ένα τσουβάλι συναισθήματα να κουβαλάμε
κι ένα φιλί ενθύμιο, βαρύτερο κι από ελέφαντα…
για πες μου τώρα!
αν ημέρεψε ο πόνος, που χρόνια ομολογώντας, καρτερούσα να ημερέψει
που άδικα και αναπάντεχα φορτώθηκε στις πλάτες μου
- στις πλάτες σου -
- στις πλάτες τους -
για πες μου …
Γιώργος_Κ
[align=center][B][I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | | |
|
Κων/νος Ντζ
27-10-2016 @ 08:08 | Αψογο, Μπράβο!
::up.:: ::up.:: ::up.:: | | Μαυρομουστάκης
27-10-2016 @ 08:08 | Από τις ομορφότερες δημιουργίες που έχω διαβάσει στο σάιτ
από τότε που συμμετέχω.
Τα ΣΕΒΗ μου!!!! | | Γιώργος_Κ
27-10-2016 @ 08:15 | Σας ευχαριστώ για τα σχόλιά σας !! τα σέβη μου παρομοίως !! καλημέρα | | **Ηώς**
27-10-2016 @ 09:48 | εγώ μισός, εσύ μισή, όλοι οι άλλοι ένα μισό απ’ το ολόκληρο
έτσι ήτανε από εξαρχής γραμμένο
και τα λοιπά, τα σχετικά με το ολόκληρο
είναι μια πλάνη, ώστε να ελπίζουμε σε κάτι…!
χείμαρος τα λόγια σου...μια ερωταπάντηση θα έλεγα για τον κάθε έναν από μας... καλημέρα Γιώργο! | | rania.foka@yahoo.co.uk
27-10-2016 @ 09:51 | υπέροχο!!!!!!!!!!μπράβο!!!!!!!!!! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
