stixoi.info: Όταν άρχισα να πέφτει

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	133296 Τραγούδια, 271883 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Όταν άρχισα να πέφτει

Δεν μπορώ να συγχωρήσω και δεν μπορώ να ξεχάσω τα λάθη που έκανα στο παρελθόν
Και τώρα είμαι έσπασε σε κομμάτια
Και βλέπω μόνο ένα αβέβαιο μέλλον και γκρι.

Για χρόνια έχω περπατήσει σε παράλογες δρόμους
Αγόρασα τα παπούτσια που μου κάνει κακό,
Έχω φάει σκατά που δηλητηρίασε το σώμα μου,
Και έχω θέσει τον εαυτό μου ανάμεσα στους ανθρώπους που με είδε ως πόρνη.

Το φθινόπωρο του λένε να καρπωθούν τι σπέρνουν
Και συγκομιδή μου είναι σάπια, μαύρο, πικρά.
Μοναχικός σε ένα πεδίο ξεχαστεί και ποδοπατούνται από δυσαρέσκειες
Ξυλοκοπήθηκε από κακές συνήθειες και κακές αποφάσεις.

Έχω πάρει ψίχουλα στους δρόμους μιας πόλης που με έχει εγκαταλείψει
Παγιδευμένοι σε ένα κακό όνειρο που νόμιζα ότι θα είναι ο τρόπος για την ευτυχία μου.
Και έκανα λάθος, όταν αγόρασα ένα εισιτήριο για μια μη ασφαλή προορισμό
Τώρα, το βράδυ, το παλτό τον εαυτό μου με τις ελπίδες που εμφανίζονται συνηθίζει.

Τώρα το Νοέμβριο και ο αέρας είναι πιο κρύο
Και έχω το κρύο και το φόβο της πτώσης στο σκοτάδι κάποιου αντιπρόεδρος
Δεν βλέπω το θάνατο ως σωτηρία,
Και φοβάμαι να το αυτοκτονήσω το Δεκέμβριο.


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 1 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Συλλογή Στους δρόμους της ζωής Κατηγορίες Αταξινόμητα Ομάδα Ελεύθερος στίχος - Ποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Χωρίς πόνο δεν υπάρχει ευτυχία, χωρίς μίσος δεν υπάρχει αγάπη!

ΑΜΑΡΥΛΙΣ 02-11-2016 @ 23:49	Αν και δεν με βοηθαει πολυ το κειμενο σου διακρινω ενα κινδυνο, σαν ανθρωπος που πολλες φορες επεσα και σηκωθηκα θα σου μιλησω. Δεν υπαρχει τιποτα πιο ανοητο απο τη στερηση της ζωης μας οτι και να μας συμβαινει οσο και σκατα να τα καναμε. Η καθε μερα που ξημερωνει δεν ξερουμε τι θα μας φερει, μπορει δυο στενα πιο κατω να μας περιμενει ενας μεγαλος ερωτας, μια γλυκια αγαπη, μια πολυτιμη φιλια. Δεν θελω να σου κανω κηρυγμα, αν εισαι σε απογνωση θα σου προτεινα να επισκεφτεις ενα ψυχολογο, σε καθε περιοχη στην Αθηνα τουλαχιστον υπαρχουν κεντρα ψυχικης υγειας, δεν πληρωνεις τιποτα και εχουν πολυ καλους ψυχολογους. Ξυπνα αυριο το πρωι κοιτα τον ηλιο, το γαλαζιο, βαλε μουσικη, κανε φιλους και οι ανθρωποι για τους ανθρωπους ειμαστε, αν θες μια καλη κουβεντα, μια γνωμη, εγω εδω ειμαι, Γεωργια.

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο