| |
H νύχτα μου είναι τόσο μοναχική απόψε και εσυ τόσα χιλιόμετρα μακριά ,
σ'αλλη αγκαλιά πλαγιάζεις με το πέπλο της σιωπής να σε χαϊδεύει
Ο Μορφέας χαίρεται την τρυφερή σου αγκαλιά , το γαλανό σου δέρμα , τα πορφύρα σου χείλη και ενώ περήφανος κορδώνεται απέναντι μου, η αποψινή σου απουσία με παιδεύει.
Κι' όπως κοιμάσαι έτσι σαν παραμυθένια οπτασία άραγε με ονειρεύεσαι, βλέπεις το δάσος που για λιγο στης αγάπης μας τη φλόγα κέντησε και πλιο δεν δροσερευγει
Μα εγώ είμαι εδώ , την απουσία σου να τραγουδώ και να δακρύζω
στου πόνου μοναστήρι κλείστηκα και μπλιο μου δε πορίζω.
Έμαθα με τη σκέψη μου μικρή μου να σ'αγγιζω
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
