| |
ΣΚΟΝΗ ΣΤΟΝ ΑΝΕΜΟ ΕΛΠΙΔΑ ΣΤΟ ΦΩΣ
Ένα παράθυρο με θέα τα χαλάσματα
σαν τις ζωές που πέρασαν, κοίταξαν
μα δεν έμειναν, πέταξαν.
Πέταξαν σαν τα διαβατάρικα πουλιά
που έρχονται και φεύγουν.
Στη γωνιά μια ψάθινη καρέκλα
τρύπια, σαν τα όνειρα αυτών
που κάποτε κάθισαν μα δεν έμειναν, πέταξαν.
Πέταξαν σαν τα νέφη που σπρώχνει ο άνεμος
και πίσω δεν γυρνάνε.
Μόνο οι θύμησες έμειναν παρέα
με κάτι αράχνες ξεχασμένες απ' το χρόνο
όπως τα όνειρα αυτών που πάλευαν
για μια καλύτερη ζωή,
για ένα πιο όμορφο και δίκαιο αύριο.
Ακουμπώ στο παράθυρο, σκόνη.
Όλα είναι σκόνη.
Φυσά ο αγέρας και τη σκορπά,
όπως σκορπά ο καπνός από το τσιγάρο μου.
Όλα καπνός, όλα σκόνη.
Όλα πέταξαν στο πέρασμα του χρόνου.
Όνειρα, αγάπες,ζωή, όλα πέταξαν.
Μένει μόνο η καρέκλα και τα χαλάσματα
να θυμίζουν τις ζωές που πέρασαν,
να θυμίζουν τα όνειρα που πήραν τα κύματα
και τα πέταξαν στην απέναντι ακτή,
να θυμίζουν πως όλα είναι περαστικά,
πως όλα είναι σκόνη στον άνεμο.
Μα, να, εκεί στη γωνιά κριμένο,
σχεδόν διάφανο κι αθέατο προβάλει
το χλωμό προσωπάκι του ένα
μικρο λουλούδι.
Μόνο του, κόντρα στον άνεμο
και τον καιρό τον κλέφτη.
Μόνο του απέναντι στα τσακισμένα
και άπιαστα όνειρα ανθρώπων
και στιγμών ζωής και θανάτου.
Αγωνίζεται και παλεύει
ν' αντριωθεί μέσα στα χαλάσματα
να πάρει λίγο αγέρα, μια σπίθα ήλιου
για να μοιράσει το χρώμα του
και την ευωδιά του στο χάλασμα του χρόνου.
Τ' ακούω να φωνάζει: όχι δεν πεθαίνω,
συνεχίζω να ζω, συνεχίζω να παλεύω.
Δεν θα με βάλεις κάτω πουτάνα ζωή,
είμαι δυνατό υπάρχω,παλεύω.
Από το τίποτα, από το πουθενά
θα στεριώσω και θα σου δείξω
πως μόνο μια αχτίδα από το ηλιόφωτο
είν' αρκετή για να ξεπηδήσει μια ζωή.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 10
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
