| |
Να φυλακίσω τη στιγμή,
αυτή που είμαστε μαζί,
μη μου την πάρει ο χρόνος.
Φοβάμαι που ‘μαι μοναχή,
κλαίει η καρδιά μου, αιμορραγεί,
την κυνηγάει ο πόνος.
Να φυλακίσω τα φιλιά,
τα χάδια σου, την αγκαλιά,
δικά μου, να θυμάμαι.
Σ’ άδεια σεντόνια, μοναξιά,
να ‘χω τουλάχιστον αυτά,
μαζί τους να κοιμάμαι.
Τις αναμνήσεις μας τις ζω,
τις ψαχουλεύω, τις μιλώ,
τις αγαπάω, τις φιλώ,
ποτέ δεν θα τις σβήσω.
Το ορκίζομαι, μα το θεό,
αν γίνει και να ξαναζώ,
θα ψάξω πάλι να σε βρω,
πάλι να σ’ αγαπήσω.
Είναι απ’ τη φύση, είναι γνωστό,
άμα κυλάει το νερό,
στη θάλασσα θα πέσει.
Το πεπρωμένο μου, γραφτό
όσο αναπνέω κι’ όσο ζω,
εσένα πάντα ν’ αγαπώ,
εσένα και μ’ αρέσει.
Αν φυλακίσω μια στιγμή,
αυτή που νοιώθουμε μαζί,
θα είναι η ζωή μας όλη.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
