| |
Κι είναι πολλοί οι άνθρωποι που πανοπλια τη φορουν
Και για ηρωες τον εαυτο τους τον περνούν
Και σπέρνουν και θερίζουνε
Και την κακια αλωνίζουνε
Μικροί, κακόψυχοι, φτωχοί
Από καρδιας τους αδειοι
Μα την πληρωνουνε οι ταπεινοι
Και οι συνηθες ανιδεατοι
Κακια μαυρη και ψυχρη
Κακια αλυτρωτη φριχτη
Που δουλους τους εκρατεις
Αθωους ασημους μικρους και την ψυχη τους φραττεις
Μακρια να φυγεις μακρια
Απ του Βοσπορου τα νερα
Κι απ του Εβρωτα τα λιμερια
Του ερωτα τα δυσνοια χαμπαρια
Αφησε ηρεμη σου λεω πια
Της ψυχης μου τη μερια
Και χασου σ αλλωνων τα Καλοκαιρια
Δινοντας τους μηδαμινα χαμπερια..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
