| |
Μες την πανσέληνο
σχηματίστηκαν
ένα βράδυ τα μάτια σου
το πρόσωπό σου
κι εκείνος ο γυμνός
λαιμός σου
κι η σάρκα σου αυτή
γέμιζε τα κενά
και φεγγοβολούσε
ο ουρανός τη νύχτα.
Μες την πανσέληνο
κρύφτηκε
η φωνή σου , τ' άγγιγμα
και η μορφή σου
γι' αυτό όπου κι αν είμαι
χιλιόμετρα μακριά από 'σενα
μπορώ να σε κοιτάζω
δίχως να φοβάμαι
σ' έναν δικό μου ελεύθερο
κόσμο.
Με θάμπωνες με το φως σου
τα χέρια μου είχες δέσει
στη σιωπή
και στο γκρεμό με έσερνες
για να εκδικηθείς
για όλες τις πέτρες που σου ρίξανε
θυσίαζες εμένα
που δεν έβλεπα , που δεν είχα τίποτα
άλλο ν' αγαπάω από 'σενα.
Μ' άγγιζες
γινόμουν μπρος σου κομμάτια
κι εσύ ένα ένα
τα πετούσες στην κόλαση
και καιγόμουν ολόκληρη
και μάτωνα
μα σ' αγαπούσα
πιο πολύ απ' ότι άντεχα.
Και η πανσέληνος
μες το φως της
κρύβει τ' όνομά σου
και μ' αυτό με σκεπάζει τα βράδια
για να κοιμηθώ
έχει τον χτύπο της καρδιάς σου
στα σπλάχνα της
μ' αυτόν λούζει την πικραμένη μου ψυχή
για να λυτρωθώ
να εξαγνιστώ
να γεννιέμαι στις φλόγες μέσα ξανά
πιο δυνατή .
Ψάξε με
μες την πανσέληνο
κάθε που θα κλαις
είμαι ο καθρέφτης σου
ο πιο σκληρός
σε μυρίζω , σε διαβάζω
σε νιώθω
όσο κι αν προσπαθείς να με τυφλώνεις.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
