stixoi.info: Η "γιορτή" της μοναξιάς

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Η "γιορτή" της μοναξιάς

Για κάποιους μόνους απελπισμένους! Να μην το βάζουν κάτω!!!

Γιορτάζω και τη μέρα αυτή ούτε πουλί δεν ήρθε,
να κάτσει στα κλωνάρια μου,
του δέντρου τα σπασμένα!
Γκρέμισαν όλες οι φωλιές
στο πέρασμα του χρόνου...
και οι δικές τους φαμελιές
βαθιά ξεριζώθηκαν!

Τα χελιδόνια πέταξαν σε ανθισμένα κλώνια
και του κορμού μου ο φλοιός
κι αυτός έχει ξεράνει!
Μια αγάπη είχα κάποτε σαν φανταξά* είναι τώρα,
μια αγάπη που μαρτύρησε...στης λησμονιάς την πλάνη!

Βαλσαμωμένη η καρδιά λάφυρο αδικημένο,
ένα κουφάρι το κορμί να ζω να περιμένω,
να ξανανθίσουν τα κλαριά να ανθίσουνε τα φύλλα
και να χαρεί η "Δύση" μου,του ήλιου μια...ηλιαχτίδα!

Μα πού ακούστηκε ξανά δεντρί που ’ναι σπασμένο,
να ξαναγιάνει αμοναχό ή με "γιατρό"...το έρμο;!
Ποτέ κορμός απού ’σπασε κι έγινε δυο κομμάτια,
δεν ξαναείδε τον καρπό, της νιότης του τα μάτια*!

Στα μάτια* που μπολιάστηκε η αγάπη στα κλωνιά μου,
τρέχουνε τώρα δάκρυα...
του χωρισμού...Κερά μου!

*Φανταξά: Φάντασμα
*Μάτια: Οι "γρόμποι"(ρόζοι), στον κορμό των δέντρων.
Τα σημεία των κλώνων που πετούν φύλα και μπολιάζονται.


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 13 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αταξινόμητα Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

maikgltks@gmail.com

ΒΑΛΣΑΜΟ 09-11-2016 @ 00:38	Μελαγχολικό αλλά όμορφο... ::theos.::
ΛΥΔΙΑ_Θ 09-11-2016 @ 00:40	Στα μάτια* που μπολιάστηκε η αγάπη στα κλωνιά μου, τρέχουνε τώρα δάκρυα... του χωρισμού...Κερά μου! Τι να πω...δεν έχω λόγια !!! ::theos.:: ::theos.:: ::hug.::
Μαυρομουστάκης 09-11-2016 @ 00:47	Μπράβο Μιχάλη!!! Πολύ προσεγμένη δουλειά, με ωραίες λέξεις και λέξεις κλειδιά! Κατάφερες να μου βγάλεις ανάμεικτα, αμφίθυμα συναισθήματα! Χαράς(από τις περιγραφές των στοιχείων της φύσης) και θλίψης(από το έντονο πεσιμιστικό στοιχείο το οποίο πρωταγωνιστεί και κατατρώγει το δέντρο της ζωής, του έρωτα και της χαράς)... Το σχόλιο, κάτω από τον τίτλο, ως μήνυμα ενίσχυσης της αισιοδοξίας. Ορθώς η Σοφία απομόνωσε την κατακλείδα σου!!! Είναι το κορυφαίο σημείο της δημιουργίας σου που ορθώς το έβαλες στο τέλος για να μείνει και ν' αντηχεί στη μνήμη μας!
maikgltks 09-11-2016 @ 00:51	Σας ευχαριστώ πολύ φίλοι μου, για τα καλά σας λόγια και την μεστή κριτική σας! Είθε ο Θεός,να σας έχει καλά!
Αναπάντεχος 09-11-2016 @ 06:05	Πολύ καλό ::yes.::
Κων/νος Ντζ 09-11-2016 @ 06:31	Μα πού ακούστηκε ξανά δεντρί που ’ναι σπασμένο, να ξαναγιάνει αμοναχό ή με "γιατρό"...το έρμο;! Πολύ ωραίο! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
rania.foka@yahoo.co.uk 09-11-2016 @ 07:24	::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
oneiropola 09-11-2016 @ 17:06	::theos.:: ::yes.:: ::theos.::
ptoumassis 09-11-2016 @ 17:20	Έχεις την ποίηση.
φραγκοσυριανος 09-11-2016 @ 20:02	::up.:: ::up.:: ::up.::
ΑΜΑΡΥΛΙΣ 09-11-2016 @ 21:08	Δεν ηξερα οτι σε λενε Μιχαλη, πρωτα απο ολα μια αγκαλια ευχες για οτι ποθει η καρδια σου, θα συμφωνησω με το Χαραλαμπο που τα εγραψε υπεροχα, ετσι οπως σου αξιζουν, καλο βραδυ. Γεωργια. ::love.:: ::love.:: ::love.::
maikgltks 09-11-2016 @ 23:25	Σε ευχαριστώ Γεωργία μου,να είσαι καλά και ΄σένα Χαράλαμπε για τα καλά σας λόγια! Ελπίζω καλοί μου φίλοι (έτσι σας νοιώθω), να τα λέμε συχνά! Και πάλι σας ευχαριστώ,όλους σας! ::theos.::
inokrini 25-10-2018 @ 17:02	!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::love.:: ::love.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο