| |
Σε κρατάω μέσα μου σε μια γωνιά
και πάντα ξέρω πως με αγάπη με κοιτάζεις.
Όχι εσύ.
Δεν είσαι εσύ αυτό το πρόσωπο
που με κοιτάει χαμογελώντας.
Είναι η ανάμνησή σου.
Είσαι μια φλόγα που μέσα μου υπάρχει,
είσαι ένα όνειρο, μια φωτιά που σιγοκαίει.
Μια φωτιά που με ζεσταίνει.
Μια φωνή που με πληγώνει.
Είσαι μια αχνή φωνή που ζωντανή
μέσα στ' αυτιά μου την κρατάω.
Σου γράφω ποιήματα για να σου μιλάω.
Η ανάμνησή σου ειν' όμορφη.
Είναι η εκδοχή σου που δε θέλω
να αποβάλω από τη μνήμη μου.
Ακόμα γράφω ποιήματα για σένα.
Ποτέ δε θα τα δεις, ούτε κι αυτό επιδιώκω.
Ίσως τα κείμενα αυτά να ήταν πάντα
η μόνη αληθινή μας επικοινωνία.
Υ.Γ. Πόσο θα μείνεις άραγε στον νου μου;
Πότε θα πάψω να σε βλέπω
σε κάθε σελίδα του εαυτού μου;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
