| |
| | Εγώ σε σκότωσα νωρίς |  | | |
Αρμένισα, βασίλεψα, μέσα στην αγκαλιά σου.
Με φώτιζε με ζέσταινε, η φλόγα της καρδιάς σου.
Το καταφύγιό μου είσαι εσύ, κρυφό και ξεχασμένο.
Με φίλεψες με δρόσισες, εμέ το διψασμένο.
Με κράταγες στην αγκαλιά, σαν κλώσα που κλωσάει.
Δεν ήξερες δεν ρώτησες, εάν αυτό κρατάει.
Δεν κράτησε, κουράστηκα, θέλω εγώ να φύγω.
Μάζεψα τα σταφύλια σου, απ’ τον καλό σου τρύγο.
Σου τρύγησα τα νιάτα σου, κουβέντα εσύ δε μου ’πες,
δεν έκλαψες δεν λύγισες, απ’ τη ζωή μου βγήκες.
Λίγο εγώ σ’ αγάπησα, εσύ τα ’δωσες όλα
έδωσες την ανάσα σου, έδωσες το κορμί σου,
νοιώθω εσύ πως νίκησες, κέρδισες τη ψυχή σου.
Στέγνωναν τα ματάκια μου, τώρα που σε θυμάμαι.
Εγώ σε σκότωσα νωρίς, άρχισα να λυπάμαι.
Εγώ σε σκότωσα νωρίς, τώρα που τα θυμάμαι.
Στέγνωσαν τα ματάκια μου, πονάω και λυπάμαι.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | | | |
|
Κων/νος Ντζ
13-11-2016 @ 02:00 | ::rock.:: ::up.:: ::yes.:: | | maikgltks
13-11-2016 @ 04:40 | ::up.:: Ωραίο φίλε... Με τραγική διαπίστωση που πολλοί την κάνουμε εκ των υστέρων!!! ::up.:: | | Άηχος
13-11-2016 @ 08:15 | Ποιητικά πανέμορφο, θεματικά δε, είναι ο αντίλογος
της ερωτικής ποίησης όπως έχουμε συνηθίσει να
την διαβάζουμε. Μια ωραία παραδοχή της αιτίας.
Μπράβο!!
| | ΚΑΝΕΛΛΑ_ΓΙΩΤΑ
13-11-2016 @ 10:24 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | ΑΜΑΡΥΛΙΣ
13-11-2016 @ 20:04 | Μαζεψα τα σταφυλια σου
απ` το καλο σου τρυγο
Απο μονο του ενα εξαισιο ποιημα, καλα να εισαι ::love.:: ::love.:: ::love.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
