| |
| | Το δάσος |  | | | Από το : 'Διαφωνία για τον ήλιο κάποιου Ιούνη' . Καλό βράδυ | | |
Το δάσος.
Στην καρδιά μου εστάλαξε των ανθρώπων το δάκρυ
απ’τα χρόνια που φύγαν.. κι’από’κείνα που θά’ρθουν…
-Πόσο λίγο το γέληο στων χειλιών τους την άκρη!
-Που χαθήκαν τα όνειρα που περίμεναν νά’ρθουν;
Πήρα πέννα να γράψω..με μελάνι και αίμα,
όσες άκουσα αλήθειες.. και φαντάζανε ψέμμα
τόσα λόγια που κράτησα στου νού την απόχη,
όσες έκρυψα άγάπες στου Μαγιού μου μια κόχη
σαν ορμήσανε θάλασσες οι φωνές των πνιγμένων
στην σχεδία που έριξα ουρανών τρομαγμένων
από άδικου γέληο.. και της λήθης η κρήνη
μού΄πε:- Ήρθε η Νύχτα την Ημέρα να κρίνει..!
-Κι’όσοι φύγαν, μου είπε, όσους κλαίει τ’αηδόνι,
όσοι φλόγα καιγόνταν και η φλόγα’χει σβήσει,
στον χειμώνα όσοί ήρθαν βιαστικό χελιδόνι,
όσοι θάνατο ήπιαν στης ζωής το μεθύσι,
τριγυρνάνε στη μέρα, σαν αέρα λυγμός,
σαν αγάπης παντιέρα, σαν χαμού σπαραγμός,
μα σαν γέρνει ο ήλιος σαν σκιές ξεμακραίνουν
και τα λόγια τους θρόοι φυλλωσιών που πεθαίνουν…
-Να τους φτάσω! είπα τότε.. να προφτάσω δυό λόγια
να μου πούν.. να μου δείξουν στης ζωής την αντάρα,
ποιόν δρόμο να πάρω.. του καιρού τα ρολόγια
πως χαμό να μη δείχνουν.. και μια μαύρη κατάρα
στην καρδιά μου αργόπεφτε, σαν βροχή και σαν χιόνι,
ανατρίχιαζε ο ήλιος,η γης,το αηδόνι
και φρικιούσε η θάλασσα με τα μύρια καράβια,
κι’ όσα μείνανε στήθεια από όνειρα άδεια..
Το κατόπι τους πήρα..σε νυχτιάς μαύρο δάσος..
Τους καλούσα και άκουγα τις φωνές τους σιμά μου,
φορές ήτανε πλάϊ, φορές πίσω, μπροστά μου
απορούσα και έλεγα:-Μην πορεύομαι λάθος;
τι το δάσος που μπήκα πορευόταν μαζύ μου,
όσο πήγαινα πήγαινε, κάθε βήμα δικό μου
τ’ακλουθούσε δικό του, σαν σκιά στο πλευρό μου,
ώσπου κάποτε ξέκρινα να μιλάνε παιδιά
για’ναν ήλιο που τά’λουζε σ’ουρανού αμμουδιά,
και μια γύφτισα μάγισσα πού’ρθε, λέγαν,’να δείλι
με κρινάνθια, απήγανο,γιασεμί κι’ασφοδείλι
με γλυκόλογα γέλασε, μαζύ να τα πάρει,
να τους’πεί παραμύθια της νυχτιάς… στο φεγγάρι!
-Καρτεράτε με!, φώναξα και σωπάσαν για λίγο,
-Σαν εσάς παιδί ήρθα και σαν τέτοιο θα φύγω!
Σαν εσάς παιδί ήρθα, μά’χω χάσει τον δρόμο
την φωτηά να ξεφύγω, τον φονηά τον λοτόμο!
Και κορμούς είδα δέντρων πυρκαγιές πού’χαν κάψει
να γυρνούν σε πιρόγες που το δάκρυ’χε σκάψει
και τις έσερνε όλες του ‘νύν’ το ποτάμι
σε μια θάλασσα πού’δα μοναχό ν’αργολάμνει
ναυαγό τον Καιρό κι’ακουγόταν να λέει:
‘-Στου ‘αεί’ τον αγέρα μια φλογέρα που κλαίει!’
Εσιγήσαν για λίγο και μετά ξαναρχίσαν
ακατάληπτα λόγια.. γιά’να μαύρο φεγγάρι,
για λουλούδια της πέτρας που μια νύχτα ανθίσαν
από έρωτα αγέρι στης καρδιάς το νταμάρι,
και για κάποιον που κίνησε κουβαλώντας στον ώμο
όσους φόβισ’ η νύχτα ,όσους χάσαν τον δρόμο
κι’όλο πάει διαβαίνοντας της αβύσσου γιοφύρια,
σπόρο ρίχνει ν’ανθίσουν της χαράς πανηγύρια
σε μιαν έρημη θάλασσα που ελπίδα δεν διάβη,
που δεν γέμισε νόστος τα πανιά σε καράβι
κι’όλο πάει, όλο πάει και φωτηά τόνε καίει,
-Για’σας πήρα τον δρόμο! όλο λέει και κλαίει,
για’σας κίνησα κι’ήρθα, τρόπος έγινα, δρόμος,
γεννητής, καταλύτης ..είμαι ο μόνος σας νόμος!
Μέσ’το δάσος πορεύομαι αμνημόνευτα χρόνια
κι’οι φωνές των παιδιών ξεμακρύναν, σωπάσαν,
μεγαλώσαν οι νύχτες, οι ημέρες γεράσαν,
αλυχτά η σιωπή και στα όνειρα χιόνια
το γνωρίζω δεν θά βγω,..τι εγώ’μαι το δάσος,
η χαρά εγώ είμαι, το τραγούδι, το πάθος,
το φεγγάρι, ο ήλιος και της νύχτας τ’αστέρια,
οι αγάπες που έσφιγγα με τρεμάμενα χέρια,
που θα κάνει όλα στάχτη η φωτιά που θ’ανάψει
πυρσοφόρος κουρσάρος που το δάσος θα κάψει
γι’αυτό πήρα να γράψω με μελάνι και αίμα
για μια αλήθεια πικρή κι’ένα υπέροχο ψέμμα..-
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 29
Στα αγαπημένα: 6
| | | | | | | |
| | Σαν νερό ήρθα'δώ, σαν αέρας θα φύγω... | | | |
|
Κων/νος Ντζ
14-11-2016 @ 13:33 | Τέλειο μπράβο και τόσο καλογραμμένο!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Ιχνηλάτης
14-11-2016 @ 13:40 | (θα το διαβάσω εξονυχιστικά και θα αφήσω σχόλιο το απόγευμα!!!!
Το ενστικτό μου, αντέδρασε πολύ θετικά!) | | Άηχος
14-11-2016 @ 13:43 | Το μέγεθος του αρχικά με τρόμαξε, αλλά στην συνέχεια παρακαλούσα
να είχε κι άλλο. Αγαπητέ Ελμύρα, υποκλίνομαι με σεβασμό στην γραφή σου.
Όλο σου το ποίημα μια κραυγή μες το αίμα. Μια αλήθεια πικρή, κι ένα
υπέροχο ψέμα!
Χάρηκα αληθινά που στάθηκα να σε διαβάσω. Σε συγχαίρω πραγματικά!!! | | **Ηώς**
14-11-2016 @ 13:47 | ‘-Στου ‘αεί’ τον αγέρα μια φλογέρα που κλαίει!’
σηκώνω τα χέρια ψηλά....
τί σχόλια να βάλει κάποιος σ'αυτό το θαύμα της γραφής...
Έ Ξ Ο Χ Ο καθ'όλα Μιχάλη...
Για μένα προσωπικά, συγκαταλέγεσαι με όλους εκείνους τους μεγάλους του είδους
που μας άφησαν το έργο τους παρακαταθήκη και κληρονομιά! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | ΛΥΔΙΑ_Θ
14-11-2016 @ 14:09 | Δεν έχω λόγια !!!!
Υποκλίνομαι!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | χωρίς λόγια
14-11-2016 @ 15:41 | Ήρθε η Νύχτα την Ημέρα να κρίνει..! | | ΒΥΡΩΝ
14-11-2016 @ 16:30 | ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΤΑΤΟ.....
.....................................! ! !
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | πανσελινος
14-11-2016 @ 18:24 | Καλησπέρα, Μιχάλη !
Μας έχεις κακομάθει να διαβάζουμε από σένα καθαρή, αισθαντική, αυθεντική ποίηση!
Το ποίημά σου, ένα τολμηρό ταξίδι στο δάσος της ύπαρξής μας. Κάποιες φορές φαντάζει σκοτεινό και αδιαπέραστο, αν όμως το διαβούμε θα φτάσουμε σε ξέφωτα και σε δροσερές πηγές που τις έχουμε τόσο ανάγκη για να συνεχίσουμε την περιπλάνησή μας στον κόσμο. Μέσα μας κουβαλάμε τα βιώματά μας, το πληγωμένο παιδί, εκείνους που έφυγαν, ό,τι περιμένουμε να έρθει...
-Καρτεράτε με!, φώναξα και σωπάσαν για λίγο,
-Σαν εσάς παιδί ήρθα και σαν τέτοιο θα φύγω!
Σαν εσάς παιδί ήρθα, μά’χω χάσει τον δρόμο...
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Νέτα-σκέτα
14-11-2016 @ 18:32 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: λυρικότατο | | Oλύμπιος-Θεός
14-11-2016 @ 19:09 | ΘΑΥΜΑΣΤΟ.... ::theos.:: | | Μαυρομουστάκης
14-11-2016 @ 19:11 | Συνυπογράφω όλο τα προηγούμενα σχόλια!!!!
Και κάτι ακόμη να βάζεις τόση ουσία και ταυτόχρονα
να χρησιμοποιείς όλα τα είδη της ομοιοκαταληξίας
και συνδυασμούς αυτών: ζεύγη, πλεκτή,σταυρωτή, μικτή, εναλλαγές μεταξύ των ειδών!!!!
Είναι απίστευτα δύσκολο να το κάνεις αυτό σε μια δημιουργία
με τόση έκταση και με διασπορά νοημάτων γύρω από την ύπαρξή μας!
Από την προηγούμενη έκφραση μου:"διασπορά νοημάτων" πάρε την πρώτη λέξη, άλλαξε το πρώτο γράμμα με το αντίστοιχο του
κεφαλαίο και θα δεις ποιος είναι ο ποιητικός σου πατέρας.
Και επειδή ίσως κάποιοι που διαβάσουν το σχόλιό μου δεν κατάλαβαν το φανερώνω "Διασπορά" είσαι του Δία η σπορά
και είναι λογικό να μας κατακεραυνώνεις κάθε φορά με τέτοια μεγίστη ποίηση πραγματικό κεντίδι!!! | | ακριτας
14-11-2016 @ 19:24 | Καταπληκτικό !!!!! συνυπογράφω υπερθεματίζοντας όλα τα προηγούμενα σχόλια !!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Αναπάντεχος
14-11-2016 @ 20:53 | ΩΡΑΙΟΤΑΤΑΤΟ ΜΙΧΑΛΗ!!!!!! | | Rannia . k
14-11-2016 @ 21:14 | Καταπληκτικό Μιχάλη!!!
Καλό σου βράδυ από την Λευκωσία!!!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | d.kapa
14-11-2016 @ 22:46 | Τέλειο μπράβο ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | ΑΜΑΡΥΛΙΣ
14-11-2016 @ 23:03 | Κατι τετοιες ωρες νιωθω ευτυχης, πλουσια, γεματη τη ψυχη μου, ευλογημενη που υπαρχει το σαιτ μας , Μιχαλη μονο μια λεξη υποκλινομαι, το κρατω στ` αγαπημενα γιατι θελει αρκετες φορες διαβασμα, συγνωμη υπολοιπα φιλαρακια το ωραιοτερο ποιημα που διαβασα σημερα.Γεωργια. ::love.:: ::love.:: ::love.:: | | eclipsi00
14-11-2016 @ 23:47 | *!*!*!*
ΜΙΧΑΛΙΩ ,
ΘΕΣΠΕΣΊΟΝ ΠΟΝΗΜΑ ΨΥΧΗς . & _
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ΑΝΤΑΜΜΑ ΜΕ ΤΟΥς ΠΡΟΛΑΛΛΗΣΑΝΤΕς ! ! !
ΤΑΠΕΙΝΑ ΣΕΒΗ ΜΑς ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑ ΣΟΥ
ΠΟΥ ΜΑς ΔΩΡΙΣΤΗΚΕΝ ΜΜΕ ΤΗΝ ΠΕΝΝΑ Τς ΨΥΧΗς ΣΟΥ ! ! !
ΚΕΡΑΣΜΑ ΛΑΤΡΕΙΑς ! ! !
https://www.youtube.com/watch?v=YF-LR1b1E3g
ΛΑΜΠΕΡΕς ΔΡΟΣΟΥΛΙΤΩΝ ΕΣΠΕΡΕς ! ! !
ΓΕΙΑ ΜΑς ! ! !
* Λ Α Μ Ψ Η *
***************************************************************************
| | Aρίστη Σιδηροκαστρίτη
15-11-2016 @ 23:12 | Τέλειο! ::theos.:: | | Ιχνηλάτης
16-11-2016 @ 15:19 | Η Οδύσσεια της ύπαρξης μας, υμνείται μέσα από το κείμενό σου! Αρχή, πορεία, τέρμα! Διαδρομές! Το κυριώτερο! Πού μέσα απ αυτές, κάνουμε το ψυχογραφημά μας!
Για μια μεταλαμπάδευση των παθών μας και των επιτευγμάτων μας ! Τολμηρές οι σκέψεις σου, αλλά αληθινές πέρα για πέρα! | | minore1
18-11-2016 @ 17:40 | ::hug.:: Έξοχο !!!! | | errikos_rwot
19-11-2016 @ 19:23 | Εξαιρετικό!!!
::smile.:: | | adespotoi
20-11-2016 @ 00:03 | αξίζει να το μελετήσεις άμα έχεις τα κότσια!!!
καληνύχτα Μίχάλη!!! ::theos.:: | | φραγκοσυριανος
24-11-2016 @ 21:54 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | maikgltks
24-11-2016 @ 23:33 | Συνονόματε τα Σέβη μου!!!... Καταπληκτικό!!! ::up.:: ::theos.:: ::up.:: | | φραγκοσυριανος
27-11-2016 @ 19:50 | ::up.:: | | elena351
04-12-2016 @ 15:59 | γι’αυτό πήρα να γράψω με μελάνι και αίμα
για μια αλήθεια πικρή κι’ένα υπέροχο ψέμμα
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Υποκλίνομαι στη γραφή σου !! Εύγε Μιχάλη !!
| | Δημήτρης Ιατρού
06-01-2017 @ 17:42 | Εξαιρετικό ποίημα αναμφιβόλως, τέλειο από κάθε άποψη, παρουσιάζει την τραγικότητα του ανθρώπου στη ζωή. | | π.Σωτήρης
07-01-2017 @ 16:52 | Αληθινο! Καταπληκτικό! Ελευθερώνει ταξιδεύει!!! | | pennastregata
10-11-2017 @ 23:07 | Εξαιρετικό!!! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
