| |
“ Με την Όλιβ δεν μιλάμε πλέον. Οι μεγάλοι έρωτες δεν γίνονται πολιτισμένες σχέσεις. Παντρεύτηκε τον Βρούτο, ζουν στη Νέα Αγγλία -ότι ονειρευόταν πάντα. ”
Έτσι απάντησα, μωρή καριόλα, όταν με ρώτησαν για σένα. Και τι άλλο μπορούσα να τους πω, δηλαδή; Πως σ’ αγάπησα σαν τρελός, μα εσύ ήσουν τσούλα; Πως ήθελα να σου χαρίσω τον κόσμο, αλλά εσύ κοιτούσες να με καπελώσεις; Να παντρευτούμε! Να κάνουμε παιδιά! Εγώ να κόψω το τσιγάρο, να βγάλω το σκουλαρίκι, να κάνω λέιζερ τα τατουάζ. Κι εσύ να γίνεις κυρία! Με κουζίνα εντοιχισμένη, σπίτι τρίπατο και εξοχικό για τα καλακαίρια. Να πλένεις όλη μέρα, να ξεσκατώνεις μωρά, να σε νοιάζει πόσα έφερα στο σπίτι. Να σχολιάζεις την γειτόνισα με τις ώρες, να ανοίξει ο κώλος σου να γίνει σαν τον κάμπο και το βράδυ να ροχαλίζεις χειρότερα κι από τον Μπάμπη τον Σουγιά. Να με κάνεις φλώρο και άρρωστο σαν τους άλλους. Να γίνουμε νορμάλ! Φυλακισμένοι σε μια καθημερινότητα ανιαρή! Δίχως περιπέτεια. Με τον έρωτα να πουλιέται σε καλάθια ευκαιρίας. Λες και μπορείς να κανεις εκπτώσεις στην ελευθερία. Ξεφτύλισες κάθε τι αγνό μέσα μου. Εγώ ήθελα να τρέχουμε ανέμελοι, να κυλιόμαστε στα γρασίδια, να πεθάνουμε με το χαμόγελο στα χείλη. Το χαμόγελο που θα έφερναν τα δάκρυα και οι καβγάδες. Οι καβγάδες που την λύση τους θα έβρισκαν τα σώματά μας. Κουλουριασμένα στο κρύο πλακάκι. Έχοντας κάνει παθιασμένο σεξ. Γεμάτο βρωμιά κι ερωτισμό. Και τα παιδιά μας θα μεγάλωναν χαρούμενα και ευτυχισμένα. Δίχως συμβατικούς γάμους και προκαταλήψεις. Ξέφρενα και επαναστάτες. Δεν θα μας έβγαιναν κακομαθημένοι βουτυρομπεμπέδες. Αλλά εσύ πουτάνα, προτίμησες τα λούσα του Βρουτού. Πάρτα τώρα, άτιμη! Κι όταν στα 40κάτι σου καταλάβεις όσα έχασες, μην με ψάξεις. Μην τολμήσεις καν να με πλησιάσεις. Δεν θα είμαι εδώ για σένα. Θα έχω φύγει. Θα έχω καταφέρει να σε ξεπεράσω. Θα συνεχίσω να είμαι αυτός που βλέπεις τώρα. Ο Ποπάυ. Αυτός ο μαλάκας που ποτέ δεν θα σταματήσει να σ’ αγαπάει. Μα, τι ξέρεις εσύ από αγάπη για να την εκτιμησείς; Εσύ δεν αγαπάς ούτε το συκώτι σου. Εμένα θα αγαπούσες; Πόσο ηλιθίος ήμουν τελικά! Πόσο έξω έπεσα μ’ εσένα! Καλή ρουτίνα, γλυκιά μου! Αντίο κι έχε γεια! Και να θυμάσαι πως........... Τον έρωτα που ήθελες, τον είχα να στον δώσω...........Βίβα! Κούμπωσε το χαπάκι κι άσπρο πάτο!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
