| |
Κυλούσαν οι ώρες.
Κυλούσαν οι μέρες.
Μα δεν κυλούσε η ζωή.
Μέχρι να 'ρθεις..
Σε ζητούσα στο βάθος των ονείρων.
Με μιά φωνή, που εγώ μονάχα άκουγα.
Μα με άκουσες..
Στα τόσα φώτα
Και στις τόσες μουσικές,
Διάλεξες τη μοναξιά μου.
Από τα κέντρα και τα λούσα.
Διάλεξες μιά πλατεία.
Απλότητα και ηρεμία.
Σαν να 'ξερες τι ήθελα..
Και εκεί που λέω
Μάταια..
Σε βλέπω..
Κι ανθίζουν τα νταμάρια,
Ξαστερώνει η ζωή.
Άλλαξε συθέμελα ο κόσμος
Απ' τα χείλη σου..
Και σε περιμενα
με τη λαχτάρα
Ενός παιδιού που περιμένει δώρα..
Δύναμη.
Μονάχα δύναμη η φωνή σου,
Μια μέθη που χαρίζει αθανασία.
Μιά τάση ανατροπής του κόσμου,
Το δικό σου γέλιο.
Και τώρα πιά με έμαθες,
Πώς τα όμορφα χαμόγελα
Είναι αιτία επανάστασης..
Γ. Σ. Αλεξάνδρου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
