Στρέφεις ήλιε μου τα μάτια και σκοτείζομαι
Κι απ' του φεγγαριού το φως δανείζομαι
Μια αγκαλιά νυχτέρια για το βλέμμα σου
Και μια φέτα φεγγαρόφως κάνω στέμμα σου
Χρόνια ξεκλέβω από τ' άστρα λίγο φως
Για να ξορκίζω απ' τα μάτια τη μιζέρια
Κι όλα τα όνειρα που έγιναν καημός
Ν' ανήκουνε κι αυτά στα πεφταστέρια
