| |
Άηχος
20-11-2016 @ 09:12 | Δεν είναι όλα έτσι, τα περισσότερα είναι άλλη ιστορία.
Γι αυτά τα ελάχιστα όμως που περιγράφεις έγραψες
καταπληκτικά.
| | Κων/νος Ντζ
20-11-2016 @ 09:23 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | Μαυρομουστάκης
20-11-2016 @ 10:26 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | heardline
20-11-2016 @ 20:32 | Πολύ καλό φίλε μου, με συναίσθημα που αγγίζει.
Το ''τακτοποιημένη μου ζωή'' δηλώνει την ευθύνη της κοινωνίας όπως καταλαβαίνω, αλλά πιστεύω να μη το παίρνεις και προσωπικά.
Δεν μπορούμε να δώσουμε τα πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις παιδιών, οι απλοί δηλαδή, περαστικοί πολίτες, που θα έλεγα ότι δεν έχουμε και την ευθύνη αυτών των συμβάντων.
Δεν δυνάμεθα να γνωρίζουμε το βάθος της ευθύνης δε, παρά μόνον το παιδί το ίδιο.
Πραγματικώς όμως συμπάθησα τα λόγια σου κι εσένα μαζί....
...............και σου αφιερώνω αυτό.........
https://www.youtube.com/watch?v=T92Dzq-SUvk | | ΑΜΑΡΥΛΙΣ
21-11-2016 @ 00:08 | Γιωργο εκπληκτικο, η μονη η σκληρη αληθεια, ειτε μας αρεσει ειτε οχι, τα 50 λεπτα μας δεν μας απαλασουν απο τις ευθυνες μας, τουλαχιστον ας χαρισουμε ενα χαμογελο, ενα ευχαριστω , ας παμε λιγο στη θεση τους, δεν ηταν επιλογη τους να ξεροσταλιαζουν σε κρυο, σε βροχη, σε καυσωνα 15 ωρες σ` ενα φαναρι. Τους κοιτω τις μερες των Χριστουγγενων και ποναει η ψυχη μου, οταν με τα καλα μας ολοι καπου ζεστα πηγαινουμε, μπραβο φιλε, καλο ξημερωμα. ::love.:: ::love.:: ::love.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
