| |
Κων/νος Ντζ
20-11-2016 @ 22:00 | Ωραίο, πονεμένο!
::up.:: ::up.:: ::up.:: | | Φεη Χρονα
20-11-2016 @ 22:03 | ετσι ειναι... δυστυχως...... | | Oλύμπιος-Θεός
20-11-2016 @ 22:04 | ΜΕΛΑΓΧΟΛΗΣΑ... ::love.:: | | Άηχος
20-11-2016 @ 22:29 | Δεν έχω παρατηρήσει περισσότερο πεσιμισμό σε μια τόσο αξιόλογη γραφή.
Προφανώς κι ο δρόμος του καθενός μας έχει τα δικά του αγκάθια, που
πληγώνουν και πονάνε πολύ, αλλά κάθε τι έχει και τον αντίλογο του, που
ίσως αργεί λίγο να φανεί, αλλά θα το κάνει σίγουρα.
Έγραψες πολύ ωραία!!
| | Φεη Χρονα
20-11-2016 @ 23:09 | για τους Αρχαίους 'Έλληνες, η απαισιοδοξία ως φιλοσοφική προσέγγιση και ατομική ψυχοθεραπευτική, ήταν η δική τους αντίστροφη οδός προς την Επιτυχία, την Επιβίωση και την Ευτυχία. Ο Νεοϋορκέζος Albert Ellis, σύγχρονος πρωτοπόρος στην εφαρμοσμένη «αρνητική «διαδρομή», ανακάλυψε το κλειδί στους Στωικούς φιλοσόφους, που καταδεικνύει ότι μερικές φορές ο καλύτερος τρόπος για να αντιμετωπίσεις ένα αβέβαιο μέλλον είναι όχι να επικεντρωθείς αποκλειστικά,- όπως ζητά η θετική σκέψη- στην καλύτερη έκβαση, αλλά να προετοιμαστείς για το χειρότερο. Οι πνευματικοί δάσκαλοι της αρχαιότητας είχαν κατανοήσει την ανάγκη της εξισορρόπησης στη ζωή του αρνητικού με το θετικό, της ισορροπίας ανάμεσα στην αισιοδοξία και την απαισιοδοξία, είχαν γνώση και συνείδηση ότι ο αγώνας για την επιτυχία και την ασφάλεια είναι μια ζυγαριά που «μπαλαντζάρει» διαρκώς με την αγωνία της αποτυχίας και την ανασφάλεια. Το να σκεφτεί κανείς απλώς, με νηφαλιότητα το χειρότερο σενάριο,-τεχνική που οι Στωικοί αποκαλούσαν " προμελέτη των δεινών»-, βοηθά στο να νικήσεις το μέλλον ως προς την τρομολαγνική -αγχώδη δύναμή του. Σευχαριστω.... Αηχος | | Άηχος
20-11-2016 @ 23:19 | Κι εγώ σ' ευχαριστώ Φέη για την ενημέρωση και την φιλοσοφική γνώση
που μου πρόσφερες. Ομολογώ ότι δεν την ήξερα.
| | Φεη Χρονα
20-11-2016 @ 23:28 | ::yes.:: | | ΛΥΔΙΑ_Θ
21-11-2016 @ 00:58 | Πόσο με άγγιξε !!!! ::yes.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
