heardline
23-11-2016 @ 00:42 | Άξιος είσαι παιδί μου που έγραψες κάτι τέτοιο για τον πατέρα σου!!!!!!!
Μεγάλη χαρά μου έδωσε το ποίημά σου, πολύ!!!!!
| |
Νέτα-σκέτα
23-11-2016 @ 00:55 | Πολύ όμορφο, τρυφερό και νοσταλγικό ::up.:: ::up.:: ::vlax.:: | |
ΛΥΔΙΑ_Θ
23-11-2016 @ 00:58 | Κάθε που βρέχει και βροντά ανοίγω την στη μπόρα...
και μοιάζει σαν να το κρατώ...το χέρι του... και τώρα!
Τι να πω....ήμουν που ήμουν... με αποτέλειωσες Μιχάλη!!!
Καλό ξημέρωμα ::hug.:: | |
Κων/νος Ντζ
23-11-2016 @ 08:07 | Μου ήρθαν θύμησες πολλές, αλλοτινές χαμένες...
από τα άδυτα στο φως... που ήταν σκεπασμένες!
Πολύ όμορφο!
::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
oneiropola
23-11-2016 @ 08:13 | Υπεροχο νοσταλγικο !!! ::theos.:: ::theos.:: ::hug.:: | |
Δημοσθένης ο πείθων
23-11-2016 @ 08:20 | Αγαπητέ Μιχάλη το έχω ξαναγράψει ότι διαθέτεις ένα μοναδικό χάρισμα: να αναδεικνύεις με απόλυτα λιτά μέσα βαθιά συναισθήματα εμπλουτισμένα με αληθινές εικόνες. Η σημερινή δημιουργία σου αγγίζει ιδιάιτερα ολους, ιδιάιτερα όσους έχουμε αποχαιρετίσει τον πατέρα.Θα ήθελα να μου επιτρέψεις να αφιερώσω στη μνήμη του πατέρα σου ένα ποίημα του Αδριανού, που είχα αφιερώσει και στον δικό μου πατέρα:
"Μικρή Ψυχή τόσο φευγαλέα και χαμογελαστή. Φίλη της σάρκας αλλά και επισκέπτης της. Που θα περιπλανιέσαι τώρα που θα αναχωρείς ψηλά όπου θα γίνεσαι όλο κια πιο νωχελική και χωρίς να αστειεύεσαι όπως συνήθιζες? Την καλημέρα μου! | |
Μαυρομουστάκης
23-11-2016 @ 08:32 | Τα γραφόμενα του Δημοσθένη θεωρώ ότι εκφράζουν αυτό που αισθανόμαστε όλοι μας!!!
Αγγίζεις σε κάθε σου γραφή.
Έχεις τον τρόπο σου Μιχάλη....
Καλημέρα... | |
ΑΜΑΡΥΛΙΣ
23-11-2016 @ 08:56 | Μιχαλη μου καλημερα, η μεγαλυτερη κληρονομια ειναι να εχεις αυτες τις γλυκες θυμησες που πολλες φορες πονανε, εζησες ομως μαζι του και μπορεις να γραφεις ομορφα και ευλαβικα για εκεινον, να μακαριζεις τη καλη σου τυχη. Εγω δεν γνωρισα ποτε κι ειχα χιλιες αποριες, η μανα δεν μιλουσε για αυτον, εφτασα 16 χρονων για να δω τη μορφη του σε μια φωτογραφια που μου εδωσε μια θεια μου, πολλες πληγες με κηνυγανε ακομα απο την απουσια του, να τον θυμασαι παντα με ολα αυτα τα πλουσια αισθηματα που εβαλες στη γραφη σου. ::mad.:: ::mad.:: ::mad.:: | |
**Ηώς**
23-11-2016 @ 09:26 | δε θα πάψουν ποτέ να είναι οι δικοί μας άνθρωποι....
Η απουσία των γονιών και ιδίως του πατέρα είναι καθοριστική για τα παιδιά, ιδίως τα αγόρια!
να είσαι καλά Μιχάλη! | |
rania.foka@yahoo.co.uk
23-11-2016 @ 09:50 | ::rock.:: ::rock.:: ::rock.:: | |
pennastregata
23-11-2016 @ 11:14 | Τι θα κάναμε χωρίς αυτές τις τρυφερές παρουσίες των απόντων... ::angel.:: | |
Γιάννης Κατράκης
23-11-2016 @ 11:22 | Κάθε που βρέχει και βροντά ανοίγω την στη μπόρα...
και μοιάζει σαν να το κρατώ...το χέρι του... και τώρα!
::angel.:: ::yes.:: ::angel.::
Συμφωνώ με όλα τα σχόλια ... | |
maikgltks
23-11-2016 @ 12:58 | Να είστε όλοι καλά...σας ευχαριστώ όλους για τα τιμητικά σας σχόλια!
Ιδιαιτέρως τον Νικόλαο (Δημοσθένη πείθων), για τα καλά του λόγια και τον κόπο που κατέβαλε, για να γράψει αυτές τις αρκετές τιμητικές αράδες και το ποίημα του Αδριανού! ::up.:: ::hug.:: ::theos.::
| |
Oλύμπιος-Θεός
23-11-2016 @ 18:32 | ::theos.:: ::angel.:: ::theos.:: | |
ΚΑΝΕΛΛΑ_ΓΙΩΤΑ
23-11-2016 @ 23:41 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
inokrini
25-10-2018 @ 17:10 | ::love.:: ::angel.:: ::theos.:: | |
 |
