Μπορείς να διακρίνεις
μια χαραγμένη πορεία
προς τους αυτοδιαλυμένους πόλους
των συναισθηματικών εξαρτήσεων
σαν βυθίζονται αναπότρεπτα
από το βάρος της θνητότητας
στη μεταβλητότητα ενός άγνωστου βυθού.
Κι όσο κι αν προσπαθείς
να τους διαρρήξεις
πάντα θα ελλοχεύει
το εκτόπισμα της νοσταλγίας
σε έλκοντα άκρα
που άψυχα πια
εξιστορούν ναυάγια
στις συνθέσεις της μνήμης …
