| |
Τα μεσημέρια γύριζες σαν το μικρό σπουργίτι
και σου ‘λεγα και μου ‘λεγες χιλιάδες ιστορίες
για βάσανα και συφορές που ζούσατε στο σπίτι
για τα όνειρα της εφηβείας και εμπειρίες
χαράζοντας το δρόμο σου μ’ ονείρου ανεμελιά
χαράζοντας τους πόθους μου με του καημού τη σμίλη
Είχες τον ήλιο στα μαλλιά
Χαμόγελο στα χείλη
Δεν άντεξες και λύγισες στο γύρισμα των χρόνων
κλονίστηκε η σκέψη σου, η εφηβική αλκή
Πώς να σηκώσεις μόνος σου το βάρος τόσων πόνων
με στήριγμα μοναδικό της μάνας την ευκή,
μαρμάρωσεκαι η καρδιά στην βαρυχειμωνιά
προσκολλημένη σε οφειλές που δεν οφείλει
και ας είχες ήλιο στα μαλλιά
Χαμόγελο στα χείλη
Μια μέρα ερωτεύθηκες τη μοίρα του θανάτου
και χρίστηκες ανάδοχος μια άλλης συφοράς
Ηρωικός εφάνταζες ιππότης της ασφάλτου
διαλέγοντας το πέτσινο γιλέκο να φοράς
Σαν όνειρο π΄ αστόχησε μια στραβοτιμονιά
πορφύρωσε παράξενα το τελευταίο δείλι
Κι ας είχες ήλιο στα μαλλιά
Χαμόγελο στα χείλη
Τα όνειρά σου φλάμπουρα σε ονείρου ανεμελιά
και το όνομά σου γράφτηκε σε ενός γιαλού κοχύλι
Κι ας είχες ήλιο στα μαλλιά
Χαμόγελο στα χείλη
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
