| |
Και λαχταρούσα τόσο να τη δω, να τη κοιτάξω να την χορτάσω,
όχι επειδή απλά η απουσία της με έσφαζε άπονα και καρτερικά,
αλλά επειδή στα μάτια της βρήκα το χαμένο λημέρι του ερωτα, βρήκα ένα ατέρμονο ουρανό αγάπης, με μαβιά δειλινά και πορφυρογέννητα ξημερώματα...
Όταν με κοιτούσε -μη μπορώντας να συγκρατήσει το γέλιο της- με έλουζε το φως της αγάπης και με χρυσαχτινοχάιδευε η ερωντικη λάμψη των ματιών της..
Δαγκωνοντας τα μεταξένια χείλη της με τόξευε μ'αυτο τα βγαρμενο απο παραμύθι βλέμμα
ενώ στη συνέχεια με μια αξιαγάπητη κίνηση έγερνε προς τα αριστερά και συνεχιζε με αυτήν την πρωτόγνωρη για τα μάτια μου μελαγχολία , να συναντά το βλέμμα μου,
σ'αυτο παράξενο παιχνίδι της αγάπης..
Κι'οταν ψέλλιζε ερωντικούς ψιθύρους , η πεθυμιά μου, εκτοξευόταν σ'αλαργινή παραδεισένια όαση, όπου κρυστάλλινα νερά έλουζαν το καταπράσινο πορφυρογέννητο συναισθήμα μέσα σε μια χρυσοκέντητη κλίνη του αποκρυφισμού..
Είναι δυο και δεκαεπτά τα ξημερώματα , όμως αδυνατώ να κοιμηθώ , καθώς η σκέψη μου πλαγιάσει διπλα σου και η πονεση σφιχτά με έχει αγκαλιασμένο , την ώρα που η φαντασία μου πλανάται πανω απ'το κατάλευκο σου σώμα , και οργιάζει δίχως χαλινάρια στο αλώνι της Βαβέλ σε μια αμαρτωλή δίνη που δεν ελέγχω πια.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
