| |
| | Κίρκη |  | | |
Ο μεγαλύτερος μου εχθρός,
ο ίδιος μου ο εαυτός,
πώς να τον πολεμήσω.
Μπροστά χάσκει ο γκρεμός
και κει με πάει ολοταχώς,
σε λίγο θα γλιστρήσω.
Με συντροφεύει ο καημός,
έγινε ο πόνος αδελφός,
μ’ αυτόν πλέον θα ζήσω.
Και στο μυαλό μου ο πυρετός,
να ανεβαίνει συνεχώς,
πώς να τον σταματήσω.
Ότι κι αν κάνω δεν μπορώ, με έχει σημαδέψει.
Τα πάντα της τα συγχωρώ, κι ας μ’ έχει καταστρέψει.
Δεν με αγάπησε ποτέ,
ήταν μαζί μου ‘χαβαλέ’,
μονάχα για να παίξει.
Αχ, τους έγραψα στα ‘βερεσέ’,
αυτούς που λέγανε ‘αδελφέ’,
πρόσεξε μη σε μπλέξει.
Ήταν στο κάρμα μου να βρω, Κίρκη να με μαγέψει.
Δεν έχω δάκρυα, πονώ, τα αχ μου με έχουν στερέψει.
Πώς να ξεφύγω απ’ τη σκλαβιά,
πώς να την πείσω την καρδιά,
να πάψει να αγαπάει;
Κι αν την πετάξω στα σκυλιά,
στα όρνεα, στην ερημιά,
για ‘κείνη θα χτυπάει.
Φέρτε λοιπόν τα σβηστηκά,
τα φάρμακα τα γιατρικά,
τις μνήμες μου να σβήσω.
Να βάλω φίλτρα στην καρδιά
και μετρητή, να τη μετρά,
να μη ξανά αγαπήσω.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | | | |
|
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
03-12-2016 @ 00:14 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Κων/νος Ντζ
03-12-2016 @ 08:26 | ::theos.:: ::up.:: ::yes.:: | | ΑΜΑΡΥΛΙΣ
03-12-2016 @ 20:00 | Που λές Γιάννη μιά φορά αγάπησα ετσι....ήταν ζωή και θάνατος μαζί, μα όποιος δεν ερωτευτεί τρελά και παθιασμένα δεν θα έχει, την ηδονή του πάθους να θυμάται....πανέμορφο καλό Σ.Κ. ::mad.:: ::mad.:: ::mad.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
