Χίλιοι δεμένοι σε Κλωστή
Κι άλλοι Χίλιοι να 'ναι πιο εκεί
Μού λεν μη λες πια Μυστικά
Στα μάτια του κόσμου πού 'ναι Θολά
Και στα αυτιά τους πού 'ναι Πανιά.
Σαν τη Βδέλλα μες στο Νερό
Το αίμα πάντα Νοσταλγό
Ο Πόλεμος νά 'ναι Μπροστά
Για να ανταμώσω τη Χαρά
Στου κόσμου την Ηλιθιότητα.
Ένα δοξάρι δίχως Βιολί
Βγαίνει απ' τα βάθη η Μουσική
Χορεύουν όλοι σαν Τρελοί
Και μοιάζουν να είναι Παρδαλοί
Μέσα στου χρόνου τη Φωνή.
Ρίχνουν τις πέτρες στο Νερό
Πού 'χουν δεμένες στο Λαιμό
Βουλιάζουν σε θολά Νερά
Η αγωνία τους Μιλά
Σε κρύα Χειμωνιάτικη Βραδιά.
Χίλιοι δεμένοι σε Κλωστή
Κι άλλοι Χίλιοι να 'ναι πιο εκεί
Μού λεν μη λες πια Μυστικά
Στα μάτια του κόσμου πού 'ναι Θολά
Και στα αυτιά τους πού 'ναι Πανιά.
