Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132760 Τραγούδια, 271256 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ήμασταν δεν ήμασταν δεκάξι
 Καλό απόγευμα σε όλους και μια όμορφη βδομάδα!!!
 
ΗΜΑΣΤΑΝ ΔΕΝ ΗΜΑΣΤΑΝ ΔΕΚΑΞΙ


Γράφαμε συνθήματα στους τοίχους
κι ύστερα ανοίγαμε πανιά
είχαμε για βιος μια χούφτα στίχους
κι όνειρα ανόθευτα, τρελά


Ήμασταν δεν ήμασταν δεκάξι
λέγαμε πως κάτι θα αλλάξει
κι Άνοιξη γλυκιά θαν' η ζωή
Μείναμε, ναι μείναμε δεκάξι
βάφουμε τον ήλιο πριν χαράξει
κόκκινο βαθύ σαν το φιλί


Βγαίναμε τ' απόβραδα στους δρόμους
κι έρωτα ανάβαμε φωτιά
χτίζαμε ξανά της γης τους νόμους
μ' άδολη, ελεύθερη καρδιά


Ήμασταν δεν ήμασταν δεκάξι
λέγαμε πως κάτι θα αλλάξει
κι Άνοιξη γλυκιά θαν' η ζωή
Μείναμε, ναι μείναμε δεκάξι
βάφουμε τον ήλιο πριν χαράξει
κόκκινο βαθύ σαν το φιλί


Ρ.Κ


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 7
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Στίχοι για μελοποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
Γεδεών
05-12-2016 @ 16:06
Γράφαμε συνθήματα στους τοίχους
κι ύστερα ανοίγαμε πανιά
είχαμε για βιος μια χούφτα στίχους
κι όνειρα ανόθευτα, τρελά

Υπέροχο!!!
Κων/νος Ντζ
05-12-2016 @ 16:55
Μπράβο Ράνια, ο Γιάννης έχει δίκιο είναι υπέροχο!

::1255.::::1255.::::1255.::::1255.::::1255.::
rania.foka@yahoo.co.uk
05-12-2016 @ 17:04
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ΛΥΔΙΑ_Θ
05-12-2016 @ 17:59
Τέλειο Ράνια !!!! ::theos.:: ::love.::
Oλύμπιος-Θεός
05-12-2016 @ 18:23
ΕΓΡΑΨΕΣ.... ::love.::
χωρίς λόγια
05-12-2016 @ 21:30
!!!!
aridaios
06-12-2016 @ 01:55
::rock.:: ::rock.:: ::rock.:: ΡΑΝΙΑ.

Ειχα γραψει κι εγω

Οταν ημουν παιδι
aridaios © 04-11-2016 @ 01:39



ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΠΟΥ ΗΤΑΝΕ ΠΑΙΔΙΑ

Οταν ημουν παιδι.


Οταν ημουν παιδι
περπατουσα με τα χερια ανοιχτα
για οποιαδηποτε αγκαλια και χαδι
.Ο κοσμος μου, φαινοταν να ειναι
ενα μερος της χαρας και της ευτυχιας.
Καθε φορα που εκλαιγα, καποιος θα με παρηγορουσε.
Καθε φορα που επεφτα, μου διναν ενα χερι να σηκωθω.
Οταν ημουν παιδι
ημουν εγω κι οχι εσεις,ζουσα.
Ηθελα το ρυακι να ειναι ποταμι
και το ποταμι χειμαρος.
Ηθελα καθε πισινα να ειναι λιμνη
και η λιμνη να ειναι θαλασσα,πελαγος
Ολα ηταν γεματα με ζωη
και η ζωη ηταν μια.
Ηταν αυτο που ακουγα,που μυριζα,που αισθανομουν
και οχι μια ψευδαισθηση ενος κοσμου,πριν απο τον κοσμο.
Ζουσα στην ευδαιμονια της αγνοιας
και της αθωοτητας.
Οταν ετρωγα ενα κομματι ψωμι,
δεν σκεφτομουν απο που προερχεται.
Ειχα ξεφλουδισμενα γονατα,
αλλα οχι ραγισμενη καρδια.
Μικρα στιγματα στο κορμι μου
αλλα οχι στην ψυχη μου.
Αγαπουσα διχως ανταλλαγματα
δεν ειχα συνηθειες,καθομουν οκλαδον,
ετρεχα στην βροχη,ειχα τσουλουφι στα μαλλια.

Οταν ημουν παιδι
ΔΕΝ ΗΞΕΡΑ ΠΩΣ ΕΙΜΑΙ ΠΑΙΔΙ.

ΦΛΩΡΙΝΑ


Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο