Βγες λοιπόν, από τα μαύρα σου παλάτια
και έλα δωσ' μου μι' αγκαλιά,
μέσα σ' αυτή την ερημιά
κι άσε να φέγγει η σκοτεινιά,
μόνο στα μαύρα σου τα μάτια.
Ξέχνα λοιπόν, τ' αραχνιασμένο παρελθόν σου
κι έλα στο μάταιο παρόν,
στην ευτυχία των στιγμών
και στα σημεία των καιρών,
θα βρεις τον άγνωστο εαυτό σου.
Είναι καιρός να σε αφήσω,
να βρεις μονάχη τον σκοπό,
μες στον δικό σου ουρανό,
ώσπου να σε 'βρει έν' αερικό
και να σε φέρει πίσω.
