| |
Γεννήθηκες όπου γεννιούνται αστέρια
στου Καζαντζίδη την παλιά την γειτονιά
σου πέταξαν πικρόλογα μαχαίρια
και έγινες άγγελος, τους πήρες και αγκαλιά.
Εσύ θα μου λεγες απλά να τους αφήσω
γιατί αλλάξαν τώρα πια και σε θαυμάζουν
με κάτι που έχεις γράψει, θα απαντήσω
όσο δέρμα και αν πετάξουν δεν αλλάζουν.
Ήρθε ή στιγμή να σ' αποχαιρετήσω
πόσο μας λείπεις θεέ μου πόσο
η μάνα σου φωνάζει παντελο γύρνα πίσω
και που να βρω κουράγιο να της δώσω.
Το γέλιο που μας χάριζες εσύ
μας το έκοψε ή μοίρα μας στα δύο
ακόμα και ετούτη την στιγμή
δεν βγαίνει απ' το στόμα μου το αντίο
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
