Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Όταν στο τέλος
 
Ανύπαρκτα εμπόδια θα ξεπροβάλλουν,
θυμίζοντάς σου ένα χαμένο παρελθόν,
ένα σιγχαμερό παρών...

Αργόρυθμα βιολιά θα σε συνεπαίρνουν,
θα εστιάζουν στη βουβή σου μιζέρια
Θα 'σαι ταπεινώνουν...

Αναλλείωτες κατάρες,
Μονόχρομες σιωπές,
Σπασμένα πεντάγραμμα:

Θα συνοδεύουν το έλεος σου...

Μα εσύ εκεί μια ζωή μ' απορία
Μοιάζεις σαν άγαλμα
Τα χρόνια περάσαν
Η όψη σου άλλαξε
Μα εσύ δεν τα λησμόνησες ποτέ...

Κι αν σε διαβάλλουν τη μέρα, κάθε μέρα
Εσύ θυμάσαι τη νύχτα να ζεις
Και να υψώνεις ανάστημα

Όταν στο τέλος τα πάντα είναι -πλέον- νεκρά...


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 4
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αναμνήσεις & Βιώματα,Έρωτας & Αγάπη
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Ολα τα λογια που λεγονται εχουν μια αιτια και μιαν αφορμη... τιποτα δεν ειναι τυχαιο σ αυτη τ ζωη!!!
 
Κων/νος Ντζ
07-12-2016 @ 07:20
Αναλλείωτες κατάρες,
Μονόχρομες σιωπές,
Σπασμένα πεντάγραμμα

::up.:: ::up.:: ::up.::
smaragdenia
07-12-2016 @ 09:19
::oh.:: ::oh.::
rania.foka@yahoo.co.uk
07-12-2016 @ 10:30
::up.:: ::up.:: ::up.::
χωρίς λόγια
07-12-2016 @ 21:17
!!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο