| |
Οποίος τη νιότη
Σ'εγλετζε και σ'ερωντα ξοδιάσει
να γράψει Βασι(γ)ιέτι ο Θιός
ποτε ντου μη γεράσει
Να μη γευτεί πρικιά χολή
τω γεραθιω μεζάρι,
να τόνε στεφανώσει
ο Θιός τση νιότης καβαλάρη
Μ'ενα άτι χρυσοφτέρουγο
τσ'αγαπης να σκορπίζει
και οπου γεραθιά 'παντά
στη νιότη να γυρίζει
Να νιώσω της αγάπης φώς
να λούζει νιες και γέρους
κι'η πλάση να πυροκεντά
σαν πρώτη αυγή του θέρους
Να ροδαμίσει με βλαστούς
και ρόδα όλη η πλάση
και ο έρως χαμογελαστός
του νου ντου να 'χει χάσει
να πίνει απού το Μαστραπά
του Μάη στ'Άγιο δείλι
και να φιλει της Άνοιξης
τα κιρμιζένια χείλη
Ένας νοθιας ερωντικος
την κάψα να σκορπισει
και να πλανέψει τον ντουνιά
μες το γλυκό μεθύσι
Κι'οταν σιμώσει του Μαγιού
η πορφυρένια Δυση
να σμίξει Ιούνη ολόχρυση
αυγή να κανακίσει"
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
