| |
Καταλαβαίνω την μοναξιά σου.
Την άκουσα, καμπάνα, μιά κυριακή.
Την είδα κάφτρα τσιγάρου από χιλιόμετρα.
Στο πυκνό σκοτάδι σου.
Καταλαβαίνω την μοναξιά σου.
Ας την να μιλήσει, να καθαρίσει η ψυχή της.
Κουβαλάει δάκρυα κι αν κλάψει θα ξαλαφρώσει.
Τα χέρια της μπορώ να τα ζεστάνω.
Καταλαβαίνω την μοναξιά σου.
Στο κενό σου βλέμμα στα τρένα.
Στα μάτια σου που καθρεπτίζονται οι σταθμοί που φεύγουν τρέχοντας.
Σαν τις στιγμές.
Καταλαβαίνω την μοναξιά σου.
Στην τάση σου να φεύγεις μακριά απ' τον κόσμο.
Στις τετάρτες και στα σάββατα που απέχεις.
Στα ακουστικά σου που παίζουν τα ίδια τραγούδια.
Καταλαβαίνω την μοναξιά σου.
Ακούω τους μονολόγους σου μέσα απ' τη σάρκα σου.
Μοσχοβολάει η ψυχή σου αγνότητα. Κι εδώ ούτε βλέπουν,
Ούτε ακούν, ούτε μυρίζουν το όμορφο.
Μα εγώ το είδα.
Το μύρισα.
Το άκουσα.
Γ. Σ. Αλεξάνδρου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
