| |
(Στη Σοφία-Δέσποινα Κ.)
[Ταξίμι -> verso, φαντασία με μπουζούκι] ->
Όμως το ξέρω καλά πως θυμάσαι πάντα με δέος
Τις ημέρες εκείνες, όπου ένα καλό πήδημα (...στο κενό;)
Ήταν η ευτυχής κατάληξη των συνεχών μας συγκρούσεων.
Όπου η ζωή έδειχνε ωραιότερη, χάρη στη φενάκη του έρωτα
Κι ο Ήλιος λαμπρότερος - ισοπέδωνε τα είδωλα στο βλέμμα μου.
Τα βλέπεις; - ούτε κι εγώ δεν ξεχνώ:
Από τα κίτρινα φύλλα που μάζευε ο οδοκαθαριστής στο πάρκο
Ένα το κράτησες και μου το χάρισες, να το βάλω σελιδοδείκτη στο δικό σου κεφάλαιο,
Μέσα στην προσωπική μου Βίβλο με τις γυναίκες που πέρασαν και συνεχίζουν -
Και είναι ακόμη εκεί - και θα ‘ναι ως το τέλος.
Όμως εμάς - αντιθέτως - σαν αδέσποτα, ξερά φύλλα
Ο άνεμος μας παρασέρνει πότε εδώ, πότε εκεί
Στο απέραντο, μίζερο πάρκο τής καθημερινότητας.
Κι ως “φίλοι πια” διασχίζουμε τον χωρόχρονο,
Με υπόκρουση το αγαπημένο σου τραγούδι:
…[intro bass]…
Ένα τραγούδι, που τόσο μοιάζει
Με το κοινό μας το παρελθόν
Κίτρινο φύλλο, τού Φθινοπώρου
Μέσα στη Βίβλο των Αλλαγών
… … …
Σιωπηρά τελειώνει πάντα
Η εποχή των ηδονών
Στην ακτή το κύμα σβήνει
Τα ίχνη των παλιών εραστών
…[solo]…
Σιωπηρά τελειώνει πάντα
Η εποχή των ηδονών
Στην ακτή το κύμα σβήνει
Τα ίχνη των παλιών εραστών…
-> [scat voice - Fin].-
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 11
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
