| |
για μια στιγμη - σαν θα δεις τα παλιά
να περνάνε σαν τρένα - μα συ κάθεσαι εκει
και δε βγάζεις μιλιά - δε μιλάς σε κανένα
σ΄αυτή τη ζωή - αν δε μάθεις να ζεις
κι ας μην εχεις κανέναν - θα παλέψεις πολύ
θα πονέσεις πολύ -σαν καράβι στην ξέρα
να μιλάς πιο πολύ - να σ΄ακούνε κι αυτοί
που ποτές δεν ακούνε - να μιλάς με ψυχή
σαν να είσαι μαζί - με ανθρώπους που βλέπουν
σε μια δίνη του μυαλού - με πέταξε να πάω αλλού
τα λόγια που μας λείπουνε - κιαυτά μας ξεπερνούνε
κλεμμένα όνειρα πουλάς
κιαν η ζωή που δεν κάναμε πάλι δική μας είναι
για αυτό να μιλάς πολύ - είναι μικρή η ζωή
να μιλάς πολύ - να γελάς πολύ
να ακούσουν κι αυτοί
το χρωαστάμε σε αυτούς
που δε ξέρουν και ψάχνουν
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
