| |
Μοναξιά τρύπησε τα σωθικά Του και ο Θεός έδιωξε τα σύννεφα από μπροστά Του με μια κίνηση των χεριών Του, για να αγναντέψει τον Κόσμο.
Οι κραυγές των παιδιών της αλάνας τον αιχμαλώτισαν για ώρα, έτσι που ξεχάστηκε πως τον Κόσμο κυβερνούσε.
Καθώς τα κοιτούσε, όμως, μια ενοχλητική σκέψη δηλητηρίασε την καρδιά Του.
Πως σε λίγα χρόνια τα παιδιά θα γίνουν άντρες και οι άντρες γέροι και πως οι ζωηρές κραυγές κάποτε θα σιγήσουν.
Ταραγμένος ο Θεός ντύθηκε στα μαύρα, σαν μοναχός, περπάτησε στη Γη με σκυμμένο κεφάλι και με το δισάκι Του στον ώμο να μην ενοχλήσει.
Άπλωσε το χέρι Του και άρπαξε το φως του ήλιου, με το άλλο χέρι άρπαξε τα λουλούδια, έπειτα τέντωσε το κορμί Του και γράπωσε το γαλάζιο του ουρανού, τα έβαλε όλα στο δισάκι και το απίθωσε στην αλάνα. Τα παιδιά το ανακάλυψαν μετά το παιχνίδι τους, το άνοιξαν και χιλιάδες πολύχρωμες πεταλούδες ελευθερώθηκαν μέσα από αυτό, πετάρισαν παιχνιδιάρικα προς κάθε κατεύθυνση και τον χρωμάτισαν μοναδικά. Εκστασιασμένα έμειναν να κοιτούν στον ουρανό με τα στόματα ανοιχτά, καθισμένα σταυροπόδι. Οι πεταλούδες τραγουδούσαν μελωδικά και οι καρδιές των παιδιών άρχισαν να πάλλονται στον ρυθμό της Ευτυχίας.
Μα τα δέντρα γύρω από την αλάνα φούσκωσαν από τον αγέρα, τα φύλλα τους θρόισαν δυνατά και τα πουλιά που έβλεπαν από τα κλαδιά οργίστηκαν με τον Θεό. Πως μοίρασε απλόχερα την ομορφιά στις πεταλούδες, μα τους χάρισε και τη μουσική συνάμα. Σχηματισμένα σε σμήνος, τριάντα πουλιά Τον συνάντησαν και Του τραγούδησαν το παράπονό τους. Και ο φιλεύσπλαχνος Θεός σίγησε τις πεταλούδες με μια κίνηση του χεριού Του και τις άφησε σιωπηλά να πεταρίζουν συντροφιά μας, απομεινάρια των ψυχών των νεκρών που μας άφησαν.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
