| |
ΠΟΣΟ ΛΑΘΟΣ ΕΚΑΝΑ
Μου λείπεις τόσο... δεν το αντέχω
Ένας κόμπος στο λαιμό μου συνεχώς.
Ένας κόμπος η καρδιά μου κάθε μέρα,
έχω συνηθίσει πλέον να πονώ.
Που να’ σαι εσύ που με κοιτούσες
κι έτρεμε η καρδιά μου σα χαρτί…
Που να’ σαι που ένα σου χαμόγελο
αρκούσε, να μου αλλάξει τη ζωή…
Η φωνή σου που μιλούσες, μουσική
Με τους φίλους σου γελούσες, κι εγώ εκεί
να σε κοιτάζω μαγεμένη, μεθυσμένη, εκστατική.
Τα χείλη σου κοιτούσα, για τη στιγμή να σε φιλήσω ζούσα.
Να με αγγίξεις μια φορά στο πρόσωπο ζητούσα,
να’ νιωθες τη φλόγα μου για σένα
στα μάτια μου να παίζει,
στα μάγουλα να καίει.
Σ’ αγάπησα τρελά, απόλυτα, αγνά.
Λάθος… Πόσο λάθος έκανα που αφέθηκα…
Και που σου είπα τελικά πως σ’ αγαπώ,
μπροστά μου ένα τίποτα, κενό... μετά γκρεμός.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
