| |
| | Ο Ξενοσ |  | | |
Ο ΞΕΝΟΣ
Έφυγα από τον τόπο μου, νέα ζωή να κτίσω,
σε άλλη πατρίδα σ΄άλλη γη σαν ξένος πια να ζήσω,
τα χρόνια πέρασαν θαρρείς, σαν το νερό που τρέχει,
μα η ψυχή μου άλλο πια τα ξένα δεν αντέχει,
ήμουνα ξένος...άποικος, παρείσακτος στα ξένα,
γατί δεν ήμουνα ποτέ,απ΄τη δική τους γέννα,
έτσι μια μέρα μάζεψα, κι εγώ τα πράγματα μου,
και έκανα αληθινά, όλα τα τάματα μου,
γύρισα πίσω στο χωριό, να βρω την ευτυχία,
να δω αυτούς που ήξερα, ανθρώπους με ουσία,
μα έπεσα ΄απ΄τα σύννεφαστην πρώτη κιόλας μέρα,
αφού ξένο με λέγανε, κι οι φίλοι κάθε μέρα,
άλλοι με λέγαν γερμανό, κι άλλοι δεν μου μιλούσαν,
κι όσοι ζυγώνανε κοντά....κάτι πάντα ζητούσαν,
δεν ήμουν πια ο συγγενής, φίλος η χωριανός τους,
μα ένας ξένος ...άγνωστος....δεν ήμουν πια δικός τους,
τόχει η μοίρα φαίνεται, σαν ξένος πια να ζήσω,
και τη ζωή μου στο χωριό...σαν ξένος να την κλείσω.......
ΑΝΘΙΜΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ 15-12-2016
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
Κων/νος Ντζ
15-12-2016 @ 07:25 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | ΚΑΝΕΛΛΑ_ΓΙΩΤΑ
15-12-2016 @ 15:15 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Δημήτρης Ιατρού
15-12-2016 @ 17:38 | Εύστοχη περιγραφή μιας πραγματικότητας...! | | ΑΜΑΡΥΛΙΣ
15-12-2016 @ 19:21 | Άνθιμε, πολλές φορές στα ποιηματά σας έιναι όλη η αληθινή ζωή, μου θύμισες τον αδερφό μου, όταν τα βρόντηξε μετά απο πολλά χρόνια και πήγε να ζήσει στο χωριό, το δικό μας....ήταν πολύ, πολύ δυσκολα, για ενα χρόνο σκάλιζε μανιωδως γκλίτσες....τον κοιτούσα και δεν έλεγα τίποτα, καλό βράδυ. ::love.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
