Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132744 Τραγούδια, 271238 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ο Κώστας κι εγώ
 
Ο Κώστας κι εγώ παιδιά ίσαμε δώδεκα χρονών
τι άλλο ; μιλούσαμε για την αγαπημένη μας ομάδα
Εκείνος ΠΑΟΚ,Ολυμπιακός εγώ
Ωσπου τα αίματα άναψαν
και μιά γροθιά στο πρόσωπό μου
έληξε την κουβέντα άδοξα.
Δάκρυ απ'το μαυρισμένο μάτι μου
δε βγήκε.
Μεγαλώνοντας ο Κώστας
έγινε κομμουνιστής
-εγώ ομάδα δεν αλλάζω-
ώρες πολλές στο δρόμο
για το δίκιο του φωνάζει
δάκρυα πλημμυρίζουν τα μάτια του
κάθε φορά που εισπράττει χημικά
μα το δικό μου στόμα πάντοτε κλειστό.
Φρόντισαν να με συνετίσουν εγκαίρως
οι Παοκτσήδες φίλοι μου...


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 5
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Ibrahim Ferrer ο Κουβανός και οι συν αυτώ μάρτυρες
 
Κων/νος Ντζ
15-12-2016 @ 07:26
::rock.:: ::rock.:: ::rock.::
Faber-Castell
15-12-2016 @ 12:51
::wink.::
ΚΑΝΕΛΛΑ_ΓΙΩΤΑ
15-12-2016 @ 15:16
::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
Δημήτρης Ιατρού
15-12-2016 @ 17:36
Άρα δεν ήταν φίλος πραγματικός!
ΑΜΑΡΥΛΙΣ
15-12-2016 @ 19:25
Για τα δίκια του λαού φωνάζει Γιώργο μου, η σιωπή είναι αποδοχή κάθε μορφής τυρανιας, για αυτό φτάσαμε εδώ που φτάσαμε, με όλη μου την αγάπη. ::love.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο