| |
Στης νύχτας τα στενά περιπλανιέμαι
Ψάχνω στο σκοτάδι απαλλαγή
Απ' τα νήματα της μέρας όπου κρατιέμαι
Μαριονέτα κατάντησα, ζωή
Τού κόσμου τον πόνο τριγυρίζω
Αγνοώντας τη δική μου την πληγή
Τις ψυχές τους με τραγούδια θεραπεύω
Η δικιά μου πνιγμένη στη σιγή
Σε άδεια βλέμματα βουτάω
Το δικό μου να λάμπει με ελπίδα
Δίνω όνομα στον πόνο κι ας πετάω
Αυτό που με σπαράζει στα σκουπίδια
Στης μοναξιάς μπαράκια 'γω συχνάζω
Πίνοντας συχνά τις ίδιες γεύσεις
Τον ήλιο περιμένω και φωνάζω
«Θεέ μου»... μήπως επιστρέψεις
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
