| |
Σαν να ΄σουν αστρο που ελαμπε λαμπυριζες καλε μου
μα ησουν αστο που θα΄σβηνε μετα΄πο λιγο θεε μου
μα ακομη κι αν το ηξερα πηρα μια βαρκα και ηρθα
για να βρεθω ανταμα σου κιολας αυτη τη νυχτα .
ενιωθα πως με φωναζε η σκωτεινη καρδια σου
και πως η μοιρα σου οριζε να ειμαι΄ γω κοντα σου
κι τοτε εσυ μου εδειξες πως με ποθεις πολυ
μα με εκανες να κλαιω οπως μικρο παιδι
ειπες οτι εκολλησες μαζι μου απο τοτε ...
τοτε που πρωτοκοιταξες τα λαμπερα μου ματια
τα λατρευες τα ματια μου , το χαος που ειχαν μεσα
δεν το ελεγες καθε φορα μα το ενιωθα απομεσα
που να΄ξερα πως εδειχναν το σπιτι απο που ηρθες
κι ο βασιλιας μου ησουνα πριν καν ακομη ανεβεις
μα αυτο ποτε δεν σταματα ,για παντα ετσι θα μεινει
υπνοτισμενη τωρα πια , υποταγμενη αιωνια
απο εναν ανθρωπο γλυκο ,τον διαβολο που αγαπω
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
