| Καθισμένη σε μια καρέκλα δίπλα σ'ένα σιδερένιο μπλέ ρετρό τραπεζάκι
σαν εκείνα των παλιών καφενείων του χωριού ,εκεί που αδειάζει η σκέψη
και γεμίζει η καρδιά,εκεί που το αύριο χρωματίζεται με το πινέλο της ψυχής
και τις αποχρωσεις των ονείρων,εκεί που η ζωή απλωνώταν ολόκληρος χάρτης
και ξεδίπλωνε τις πτυχές του ,σκέπαζε τις τέσσερες εποχές του χρόνου,
συμπεριλάμβανε τις χρονιάρες μέρες με τα ήθη κι έθιμά τους ,την οσμή του
φρεσκοσμαμένου χώματος,την ευωδιά του φρεσκοψημένου ψωμιού στο φούρνο
της γειτονιάς,τις γλυκιές τσιριχτές παιδικές φωνές στο προαύλιο του σχολειού
κι η μπλέ ποδιά και η κορδέλλα στα μαλλιά φαίνονται τόσο ξεθωριασμένες απο το πολυφόρεμα του χρόνου ,το παιδικό αναγνωστικό ,η γομολάστιχα ,το τετράδιο κι η σάκκα στο χέρι πυ γινόταν πιο βαριά στο τρέξιμο ακούγοντας το χτυπήμα του
σχολικού κουδουνιού .Οι χελιδονοφωλιές κάτω απο κάθε μπαλκόνι έδειναν ένα
μήνυμα πως πασχίζει ο κάθε γονιός να μεγαλώσει το παιδί του ,να του παρέχει
ζεστασιά και θαλπωρή .Και κάθε Κυριακή ο γλυκός ήχος της καμπάνας που
σκόρπιζε αγαλλίαση κι ηρεμία ψυχής ,ώρα για εκλησιασμό στον Άγιο Δημήτριο
κι ο ποιό σεβάσμιος Ιερέας που είχα δεί ποτέ μου όπου η γλυκάδα της ώριμης ψωνής του
ακουγόταν σαν ύμνος αγγέλων στα παιδικά μας αφτιά .
Απο μικρό ανέμελο κοριτσάκι και μαθητριούλα της μπλέ ποδιάς ,η ζωή σε μεγάλωσε
απότομα και σε έριξε στο κακοτράχηλο βάθαθρό της ,να πολεμάς την καθημερινότητα
να βαραίνουν οι ώμοι σου απο τα χίλια μύριαπου αντιμετωπίζεις σε μια ξένη,άχαρη
χώρα ,σε μια τεράστια πόλη που δε έχει τελειωμό και στόχος της είναι η ταχύτητα
του ωραρίου 24/7 .Μακριά λοιπόν απο όλους κι όλα ,δεν υπάρχει το πνεύμα των
εορτών ,λείπει εκείνο το κάτι της πατρίδας,εκείνη η γεύση ποιότητας ανθρωπιάς
και η μυρωδιά του φρεσκοκομμένου ελάτου ,στολισμένο με λαμπιόνια κι ένα σωρό
στολίδια .......μου λείπουν οι δικοί μου ,τα φιλαράκια μου ,το χωριό μου ......
εδώ υπάρχω για να ζώ και ζώ για να υπάρχω .....έτσι απλά !
....@....
20-12-2016
ΕΛΕΝΑ Λ.
|
| | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | Σχόλια: 10 Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | |
|