οι νύχτες με πονάνε
οι μέρες δεν περνάνε
όταν λείπεις εσύ
αδειάζει η ψυχή
έρημη είναι η ζωή
και χρόνος η στιγμή
μη φεύγεις μακριά μου
δεν το αντέχω καρδιά μου
μη φεύγεις, μη μ’ αφήνεις
μόνο μέσα στην οδύνη
με μειωμένη αδρεναλίνη
μη φεύγεις μακριά μου
νοιώθω αδύναμος
νοιώθω ανίκανος
να σηκωθώ το πρωί
να περπατήσω στη ζωή
οι νύχτες με πονάνε
οι μέρες δεν περνάνε
ο χρόνος σταματάει
η καρδιά αμυδρά χτυπάει
κι εγώ αργοπεθαίνω
μόνιμα εσένα περιμένω
