| |
Μόνος και πάλι μες στο τρένο
Αθήνα - Θεσσαλονίκη
να κουβαλώ το πεπρωμένο
κι όποια ελπίδα μου ανήκει.
Ήχους ακούω αχ του τρένου.
Πόσο ταιριάζουνε στ' αλήθεια,
από ταινία σα να βγαίνουν,
απ΄ της ζωής τα παραμύθια.
Τρέχει και θέλει να προφτάσει,
πόλεις, χωριά να αντικρύσει
κι όταν θα κάνει καμιά στάση,
κόσμο θα πάρει και θα αφήσει.
Άνθρωποι γύρω σκεπτικοί
μέσα στου τρένου το μπαράκι.
Έλειπες! Δεν ήσουνα εκεί,
να πιείς μαζί μου το φαρμάκι.
Τα χρόνια πέρασαν σαν τρένο.
Δεν σταματήσαν στο σταθμό.
Δεν υπολόγισαν το φρένο,
τα πληγωμένα ¨ Σ΄ αγαπώ ¨.
Κι οι αναμνήσεις τόσων χρόνων,
τόσα ταξίδια μακρινά,
απολιθώματα αιώνων
έχουνε γίνει στην καρδιά.
23/11/2016
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
