| |
Στην κούπα βύθιζες καημούς και τρεχαντήρια
ξένες αλάνες δεν σε δέχτηκαν ποτέ,
φίλε μου ξένε, νυχτοπούλι , κι αητέ
που να ‘χεις στήσει του ονείρου τα τσαντίρια;
Άκρη την άκρη περπατάς οιωνοσκόπος
σε καλντερίμια, για να μπεις σε μοιρασιά,
σε γη σπαρμένη με βουνά, και με νησιά,
για μας πατρίδα, μα για σένα ξένος τόπος
Φλούδες σιωπής κι εμείς ως νά ΄βρουμε λιμάνι
σαν μετανάστες στους καημούς της καραβιάς,
στην Αλαμάνα, και στο Χάνι της Γραβιάς
ψάξαμε φως, πήραμε νύχτες, με φιρμάνι.
Τώρα μας λες κρυμμένος πίσω από λιγούστρα:
«Πως ν’ ανταμώσουμε στη γη του πουθενά
εσείς Χριστό, Όλυμπο, Δία κι Αθηνά
κι εγώ Αλλάχ, Σίβα και Ρα και Ζαρατούστρα;»
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
