| |
δαγκώνω το σκοτάδι των ατελεύτητων ωρών
στα χείλη την ανεκπλήρωτη απαντοχή
η φαντασία που ξεκινά απ'το κορμί
με παρασέρνει σε μονοπάτια ξένα των καιρών
πατώντας πάνω σε πρόκες έρχομαι γωνιά γωνιά
ταιριάζω το βήμα με τους χτύπους της καρδιάς
ταιριάζω το τραγούδι στη λάμψη τη φωτιάς
και ψάχνω ένα τοπίο στη γυμνή αστροφεγγιά
τι να γυρέψω πλάι στ'αλάτι μιας λίμνης νεκρής
έκρυψε την όψη μου η ομίχλη του χθές
κοπάδια με τριγυρίζουν και φίδια κι οχιές
άλλος αγέρας κι άλλος κόσμος τώρα ξελογιαστής
μακριά απο τη σκήτη μου να μιλώ δε θέλω πια
ούτε ν'ακούω μπορώ το ποδοβολητό
συνήθισα και τα δαγκώματα στο λαιμό
και της ακατάδεχτης σκέψης μου τα ξεφωνητά
μα νά που κι απόψε συλλαβιστά σε τραγουδάω
με το πουκάμισο διάπυρο απ'το φώς σου
τις πληγές μου τις σκεπάζει ο ουρανός σου
κι εγώ σφιχτά κείν'τη φούχτα της μαγιάς σου κρατάω
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
